عنوان فارسی مقاله:عاطفه، از خود بیگانگی و عدم لطافت: چرا برای دانش آموزان خود، آواز می‌خوانم (یک ملاحظه‌ی غیر بازنمودی)

چکیده

من و دانش آموزان به مطالعه‌ی شعر پرداخته و در مورد نمایش سودمند کلام و معنی بحث می‌کنیم: شیوه‌ای که در آن، نفس، لحن و ریتم روی تجربه‌ی گوینده و تعامل شنونده با ویژگی‌های هیجانی و زنده‌ی بن مایه‌ی شعر اثر می‌گذارد. به عنوان مثال، ما به شعر جانی کش با عنوان اوج گرفتن سام مک گی گوش می‌دهیم و روی گرمی سبک سخن او تفکر و تأمل می‌کنیم و همچنین متوجه می‌شویم که چگونه آهنگ و ریتم او به درک شعر به عنوان یک رویداد اجتماعی کمک می‌کند گویی که کشف کنندگان طلا، که دور آتش ترانه می‌خوانند آن را به زبان می‌آورند(عاطفه، ازخود بیگانگی و عدم لطافت). پس از گوش دادن به سایر نمونه‌های شعر تجسم یافته، نظیر شعرهای لانگستون هافس، مایا انگلو و اوشن وانگ، من از دانشجویان خود می‌پرسم تا در نظر بگیرند که آیا معنی شعر، همان چیزی است که در کلمات وجود دارد یا خیر و آیا از طریق ماهیت غیر قابل پیش بینی بیان انسان شکل می‌گیرد: به عبارت دیگر، من می‌پرسم که آیا شعر معنای متفاوتی دارد یا خیر؟ و سپس، نسخه‌هایی را از شعر برتولت برشت با عنوان”اجازه نده کسی تو را فریب دهد” توزیع کرده و پس از دادن فرصتی به دانش جویانم برای مطالعه‌ی این شعر، نفس عمیقی کشیده و شعر را به صورت ترانه می‌خوانم. با این حال، این ترانه مملو از ترسی است که موجب تضعیف عمل می‌شود: من لحظه‌ای احساس لرز و گم شدن به دلیل جریان سریع خون در سرم می‌شوم گویی که قرار بوده جایی باشم و و این کار را نکرده‌ام. در واقع من نمی‌توانم نام آن را بگویم و نمی‌توانم درک کنم که در عمل ترانه خواندن، چه اتفاقی افتاده است. اگرچه من این شعر را قبلاً در شرایط مشابه خوانده‌ام، ولی برای لحظه‌ای هرگز آمادگی باز کردن دهانم را نداشتم. در واقع، من نمی‌دانم که در کجا باید چشمانم را ببندم و بدنم احساس غریبی می‌کند، زیرا استراحت موقت و کنار گذشتن الگوهای عادی زندگی کلاسی، آرام بخش است. با این حال، این تجزیه در صدا و آهنگ فرصتی را برای در نظر گرفتن آسیب پذیری های زندگی تحصیلی فراهم می‌کند.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:

لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

TITLE: Affect, alienation, and awkwardness: Why I sing to my students (a non-representational consideration)

Abstract

We've been studying poetry, my students and I, and discussing the productive play of orality and meaning: the ways in which in breath and tone and rhythm can affect a speaker's experience and listener's engagement with the emotional and lived qualities of poetic material. As an example, we listen to Johnny Cash's recitation of Robert Service's poem “The Cremation of Sam McGee,” and reflect on the warmth of his style of speech, and how his cadence contributes to an understanding of the poem as a social event, as if it was actually being shared with prospectors in the gold rush around a campfire. After listening to other examples of poetry embodied, such as readings by Langston Hughes, Maya Angelou, and Ocean Vuong, I ask my students to consider if poetic meaning is something that exists in the words themselves, or if it is also somehow shaped through the unpredictable nature of human expression: If expressed differently, I ask, does a poem mean differently? I then distribute copies of Bertolt Brecht's “Let No One Deceive You,” and after giving my students a chance to read through this poem on their own, I take a deep breath and sing the poem into song. However, this singing appears imbued with a fear that betrays the act: I feel a little shaky and momentarily lost, with a sudden rush of blood to my head, as if I'm not supposed to be where I am and shouldn't be doing what I'm doing. It's a feeling I cannot name and cannot grasp, which happens in the act of singing apart from thinking. Even though I've sung this poem before in similar circumstances, I'm never quite ready for the moment my mouth opens.