عنوان فارسی مقاله:فشار های نهادی و ارزیابی پایداری در زنجیره‌های تأمین

 چکیده

هدف: شرکت‌ها به طور روز افزونی مسئول رفاه کارکنان در کل زنجیره‌ی تأمین هستند و لذا یک نکته‌ی شگفت انگیز این است که فرم‌های استاندارد حاکمیت و نظارت برای مدیریت زنجیره‌ی تأمین پایدار اجتماعی هنوز ظهور نکرده‌اند. طرح‌های ارزیابی به عنوان شاخص سنجش مدیریت زنجیره‌ی تأمین پایدار اچتماعی توسعه یافته‌اند. هدف این تحقیق، بررسی شیوه‌ی استفاده از فشار های نهادی توسط طرح‌های ارزیابی پایداری اجتماعی به منظور اعتباربخشی ثالث به عنوان ابزار قانونی جهت اثبات پایداری اجتماعی در زنجیره‌ی تأمین جهان است.

طرح/روش شناسی/ رویکرد: ده طرح ارزیابی متمرکز بر تضمین پایداری اجتماعی در زنجیره‌های تأمین بررسی شده است. داده‌ها از طریق مصاحبه با مدیران ارشد و اطلاعات ثانویه‌ی عمومی، جمع اوری می‌شوند.

 یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهند که چگونه طرح ارزیابی پایداری اجتماعی با تحریک فشار نهادی به طور غیر مستقیم، کار می‌کند. فشار ها، بسیار غالب بوده و از طریق نیازهای انطباق و مشتری اعمال می‌شوند. مفهوم فشار های عملیاتی به عنوان یک زنجیره پیشنهاد شده و نقش کنشگران در داخل و خارج از زنجیره‌ی تأمین برای نهادینه سازی پایداری اجتماعی تبیین می‌شود.

اصلیت/ارزش: مطالعات در زمینه‌ی مدیریت زنجیره‌ی تأمین پایدار بر شیوه‌ی عمل شرکت‌ها تحت فشار های نهادی متمرکز هستند. برای تقویت دانش، این مطالعه بر منابع فشار ها تمرکز کرده و نشان می‌دهد که چگونه طرح‌های ارزیابی، از فشار های اجباری، هنجاری و تقلیدی برای پذیرش ارزیابی پایداری در زنجیره‌ی تأمین استفاده می‌کنند(فشار های نهادی در زنجیره‌های تأمین).

کلیه مقالات مرتبط را میتوانید در بخش ترجمه مقالات اقتصاد ملاحظه کنید.

Title: Institutional pressures and sustainability assessment in supply chains

Abstract

Purpose – Firms are increasingly held accountable for the welfare of workers across entire supply chains and so it is surprising that standard forms of governance for socially sustainable supply chain management have not yet emerged. Assessment initiatives have begun to develop as a prox  measure of social sustainable supply chain management. This research aims to examine how social sustainability assessment initiatives instigate and use institutional pressures to drive third-party accreditation as the legitimate means of demonstrating social sustainability in a global supply chain.
Design/methodology/approach – Ten assessment initiatives focused on assuring social sustainability across supply chains are examined. Data are collected through interviews with senior managers and publicly available secondary material.
Findings – The findings show how the social sustainability assessment initiatives act by instigating institutional pressures indirectly rather than directly. Coercive pressures are the most prevalent and are exerted through consumer and compliance requirements. The notion of pressures operating as a chain is proposed, and the recognition that actors within and outside of a supply chain are crucial to the institutionalization of social sustainability is discussed.
Originality/value – Studies on sustainable supply chain management often focus on how companies sense and act upon institutional pressures. To add to the extant body of knowledge, this study focuses on the sources of the pressures and demonstrates how assessment initiatives use coercive, normative and mimetic pressures to drive the adoption of social sustainability assessment in supply chains.