رویکردهای غربالگری برای افزایش قند خون در زنان باردار در طی و بعد از همه گیری COVID-19

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 19

تعداد کلمات : 5500

مجله : Diabetes Obes Metab.

انتشار : 2020

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
8 فوریه 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1084 بازدید
33,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:رویکردهای غربالگری برای افزایش قند خون در زنان باردار در طی و بعد از همه گیری COVID-19

 چکیده

هدف: ارزیابی عملکرد تشخیصی و پیش آگهی راهکارهای تشخیصی جایگزین برای آزمایش های تحمل گلوکز خوراکی ، از جمله گلوکز پلاسما تصادفی ، گلوکز پلاسما ناشتا و HbA1c ، در طی بیماری همه گیر COVID-19.

روش ها: داده های گذشته نگر  شامل (کمبریج ، انگلستان ؛ ۱۷۷۳۶ حاملگی ، ۲۰۰۴-۲۰۰۸ ؛ ۸۲۶ حاملگی متوالی با دیابت   ، ۲۰۱۴-۲۰۱۹) و ۳۶۱ زن با ۱ ≥ فاکتور خطر دیابت حاملگی (OPHELIA مطالعه مشاهده ای آینده ، انگلستان) بودند . نتایج حاملگی شامل دیابت بارداری (معیارهای موسسه ملی بهداشت و تعالی بالینی یا انجمن بین المللی مطالعات دیابت و بارداری) ، دیابت در بارداری (معیارهای WHO) ، سزارین ، نوزاد بزرگسال برای حاملگی ، افت قند خون نوزاد و مراقبت های ویژه نوزادان پذیرش واحد منحنی مشخصه گیرنده و رگرسیون لجستیک تنظیم نشده برای مقایسه گلوکز پلاسما تصادفی ، گلوکز پلاسما ناشتا و عملکرد HbA1c استفاده شد.

یافته ها: تشخیص دیابت بارداری به طور معنی داری با گلوکز پلاسما تصادفی در ۱۲ هفته [در زیر منحنی مشخصه گیرنده برای هر دو معیار ۸۱/۰ (۹۵٪ CI 0.79-0.83)] ، گلوکز ناشتای پلاسما همراه بود موسسه ملی بهداشت و تعالی بالینی: سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد گیرنده ۰٫۷۵ (۹۵٪ CI 0.65-0.85) ؛ انجمن بین المللی گروه های مطالعه دیابت و بارداری: منطقه زیر منحنی مشخصه گیرنده ۰٫۹۲ (۹۵٪ CI 0.85-0.98)] و HbA1c در هفته ۲۸ حاملگی [انستیتوی ملی بهداشت و تعالی بالینی: ۰٫۸۳ (۹۵٪ CI 0.75– ۰٫۹۰) انجمن بین المللی گروه های مطالعه دیابت و بارداری: ۰٫۸۴ (۹۵٪ CI 0.77-0.91)]. هر معیار برخی ، اما نه همه ، نتایج بارداری مورد مطالعه را پیش بینی می کند. در ۱۲ هفته ، ۵ ~ از زنان با استفاده از گلوکز پلاسما تصادفی .۵۸٫۵ میلی مول در لیتر (حساسیت ۴۲؛ ؛ ویژگی ۹۶)) و در ۲۸ هفته با استفاده از HbA1c ≥۳۹ میلی مول در مول (حساسیت ۲۶؛ ؛ ویژگی ۹۶)) شناسایی می شود یا گلوکز ناشتای پلاسما .۲۵٫۲-۵٫۴ میلی مول در لیتر (حساسیت ۱۸-۴۱؛ ؛ ویژگی ۹۷-۹۸) نشان دادند(افزایش قند خون در زنان باردار).

نتیجه گیری: گلوکز پلاسما تصادفی در ۱۲ هفته ، و گلوکز ناشتا یا HbA1c در ۲۸ هفته ، زنان مبتلا به هایپرگلیسمی را در معرض خطر ابتلا به حاملگی زیر بهینه قرار می دهد. این تست های آزمایشگاهی فرصت طلب به هنگام انجام آزمایش تحمل گلوکز خوراکی ، برای تشخیص خطر عملکرد خوبی دارند.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Approaches to screening for hyperglycaemia in pregnant women during and after the COVID-19 pandemic

Abstract

 Aim: To evaluate the diagnostic and prognostic performance of alternative diagnostic strategies to oral glucose tolerance tests, including random plasma glucose, fasting plasma glucose and HbA1c, during the COVID-19 pandemic. Methods: Retrospective service data (Cambridge, UK; 17 736 consecutive singleton pregnancies, 2004–2008; 826 consecutive gestational diabetes pregnancies, 2014– 2019) and 361 women with ≥1 gestational diabetes risk factor (OPHELIA prospective observational study, UK) were included. Pregnancy outcomes included gestational diabetes (National Institute of Health and Clinical Excellence or International Association of Diabetes and Pregnancy Study Groups criteria), diabetes in pregnancy (WHO criteria), Caesarean section, large-for-gestational age infant, neonatal hypoglycaemia and neonatal intensive care unit admission. Receiver-operating characteristic curves and unadjusted logistic regression were used to compare random plasma glucose, fasting plasma glucose and HbA1c performance. Results: Gestational diabetes diagnosis was significantly associated with random plasma glucose at 12 weeks [area under the receiver-operating characteristic curve for both criteria 0.81 (95% CI 0.79–0.83)], fasting plasma glucose [National Institute of Health and Clinical Excellence: area under the receiver-operating characteristic curve 0.75 (95% CI 0.65–0.85); International Association of Diabetes and Pregnancy Study Groups: area under the receiver-operating characteristic curve 0.92 (95% CI 0.85–0.98)] and HbA 1c at 28 weeks' gestation [National Institute of Health and Clinical Excellence: 0.83 (95% CI 0.75–0.90); International Association of Diabetes and Pregnancy Study Groups: 0.84 (95% CI 0.77–0.91)]. Each measure predicts some, but not all, pregnancy outcomes studied. At 12 weeks, ~5% of women would be identified using random plasma glucose ≥8.5 mmol/l (sensitivity 42%; specificity 96%) and at 28 weeks using HbA 1c ≥39 mmol/mol (sensitivity 26%; specificity 96%) or fasting plasma glucose ≥5.2–5.4 mmol/l (sensitivity 18–41%; specificity 97–98%). Conclusions: Random plasma glucose at 12 weeks, and fasting plasma glucose or HbA 1c at 28 weeks identify women with hyperglycaemia at risk of suboptimal pregnancy outcomes. These opportunistic laboratory tests perform adequately for risk stratification when oral glucose tolerance testing is not available.