اپیدمیولوژی و تشخیص موکورمایکوزیس(قارچ سیاه): یک به روز رسانی

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 25

تعداد کلمات : 12000

مجله : Fungi

انتشار : 2020

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
25 مارس 2022
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1406 بازدید
39,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:اپیدمیولوژی و تشخیص موکورمایکوزیس(قارچ سیاه): یک به روز رسانی

 چکیده

  موکورمایکوزیس یک عفونت قارچی تهاجمی است که به دلیل قارچ هایی از راسته موکورال ایجاد می شود. میزان شیوع آن را نمی توان دقیقاً اندازه گیری کرد، زیرا مطالعات مبتنی بر جمعیت کمی وجود دارد، اما مطالعات متعدد نشان داده اند که در حال افزایش است. شیوع موکورمایکوزیس در هند حدود ۸۰ برابر شیوع در کشورهای توسعه یافته است که تقریباً ۰٫۱۴ مورد در هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت است. دیابت ملیتوس اصلی ترین بیماری زمینه ای در سطح جهان به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​است. در کشورهای توسعه یافته شایع ترین بیماری های زمینه ای بدخیمی های خونی و پیوند هستند. اپیدمیولوژی موکورمایکوز با استفاده از عوامل تعدیل کننده سیستم ایمنی جدید در درمان سرطان و بیماری های خودایمنی و از آنجایی که ابزارهای تشخیصی مدرن منجر به شناسایی جنس ها/گونه هایی که قبلاً غیرمعمول بوده اند مانند Apophysomyces یا Saksenaea کمپلکس در حال تکامل است. علاوه بر این، عوامل خطر جدیدی از آسیا گزارش شده است، از جمله سل پس از ریوی و بیماری مزمن کلیوی. گونه های نوظهور جدید عبارتند از Rhizopus homothallicus، Thamnostylum lucknowense، Mucor irregularis و Saksenaea erythrospora. تشخیص موکورمایکوز همچنان چالش برانگیز است. رویکرد بالینی به تشخیص حساسیت و ویژگی پایینی دارد، اما در ایجاد شک و تحریک در شروع آزمایشات آزمایشگاهی کمک می کند. هیستوپاتولوژی، معاینه مستقیم و کشت همچنان ابزار ضروری هستند، اگرچه روش های مولکولی در حال بهبود هستند. ناحیه رونویسی شده داخلی (ITS) گسترده ترین ناحیه DNA توالی یابی شده برای قارچ ها است و به عنوان روش خط اول برای شناسایی گونه های Mucorales توصیه می شود. پلتفرم‌های مولکولی جدید در حال بررسی هستند و اهداف ژنتیکی قارچی جدید در حال بررسی هستند. روش‌های مبتنی بر مولکولی برای تأیید عفونت زمانی که روی بافت‌ها اعمال می‌شوند، مورد پذیرش قرار گرفته‌اند. روش‌های تشخیص DNA Mucorales در خون نتایج امیدوارکننده‌ای را برای تشخیص زودهنگام و سریع نشان داده‌اند و می‌توانند به عنوان تست غربالگری در بیماران پرخطر مورد استفاده قرار گیرند، اما باید در مطالعات بالینی تایید شوند. روش‌های بسیار مورد نیاز و سریع‌تری که نیازی به روش‌های تهاجمی ندارند، مانند تست‌های تنفسی مبتنی بر سرولوژی، یا تست‌های تنفسی مبتنی بر متابولومیک، در حال توسعه هستند و امیدواریم در آینده نزدیک مورد ارزیابی قرار گیرند(اپیدمیولوژی و تشخیص موکورمایکوزیس).

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Epidemiology and Diagnosis of Mucormycosis: An Update

Abstract

 Mucormycosis is an angioinvasive fungal infection, due to fungi of the order Mucorales. Its incidence cannot be measured exactly, since there are few population-based studies, but multiple studies have shown that it is increasing. The prevalence of mucormycosis in India is about 80 times the prevalence in developed countries, being approximately 0.14 cases per 1000 population. Diabetes mellitus is the main underlying disease globally, especially in low and middle-income countries. In developed countries the most common underlying diseases are hematological malignancies and transplantation. The epidemiology of mucormycosis is evolving as new immunomodulating agents are used in the treatment of cancer and autoimmune diseases, and as the modern diagnostic tools lead to the identification of previously uncommon genera/species such as Apophysomyces or Saksenaea complex. In addition, new risk factors are reported from Asia, including post-pulmonary tuberculosis and chronic kidney disease. New emerging species include Rhizopus homothallicus, Thamnostylum lucknowense, Mucor irregularis and Saksenaea erythrospora. Diagnosis of mucormycosis remains challenging. Clinical approach to diagnosis has a low sensitivity and specificity, it helps however in raising suspicion and prompting the initiation of laboratory testing. Histopathology, direct examination and culture remain essential tools, although the molecular methods are improving. The internal transcribed spacer (ITS) region is the most widely sequenced DNA region for fungi and it is recommended as a first-line method for species identification of Mucorales. New molecular platforms are being investigated and new fungal genetic targets are being explored. Molecular-based methods have gained acceptance for confirmation of the infection when applied on tissues. Methods on the detection of Mucorales DNA in blood have shown promising results for earlier and rapid diagnosis and could be used as screening tests in high-risk patients, but have to be validated in clinical studies. More, much needed, rapid methods that do not require invasive procedures, such as serology-based point-of-care, or metabolomics-based breath tests, are being developed and hopefully will be evaluated in the near future.