ایمنی و ایمنی زایی ویروس واکسینیا اصلاح شده واکسن ناقل آنکارا برای سندرم تنفسی خاورمیانه

ایمنی و ایمنی زایی ویروس واکسینیا اصلاح شده واکسن ناقل آنکارا برای سندرم تنفسی خاورمیانه

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 22

تعداد کلمات : 8300

مجله : Lancet

انتشار : 2020

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
11 آگوست 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1434 بازدید
32,000 تومان
دانلود اصل مقاله

عنوان فارسی مقاله:ایمنی و ایمنی زایی ویروس واکسینیا اصلاح شده واکسن ناقل آنکارا برای سندرم تنفسی خاورمیانه: کارآزمایی فاز ۱ ، برچسب باز

 چکیده

پیش زمینه: سندرم تنفسی خاورمیانه کروناویروس (MERS-CoV) باعث بیماری تنفسی با میزان مرگ و میر تا ۳۵ می شود. MERS با توجه به پتانسیل ایجاد اورژانس بهداشت عمومی و عدم وجود داروهای م orثر یا واکسن ، یکی از اولویت های بیماری های WHO است که تحقیقات فوری و توسعه اقدامات متقابل را ضروری می کند. هدف ما بررسی ایمنی و تحمل ویروس واکسینه ویروس ضد MERS-CoV آنکارا (MVA) است که گلیکوپروتئین اسپایک MERS-CoV ، MVA-MERS-S را در بزرگسالان سالم نشان می دهد.

روش ها :این آزمایش آزمایشی فاز ۱ در مرکز پزشکی دانشگاه هامبورگ-اپندورف (هامبورگ ، آلمان) انجام شد. شرکت کنندگان مردان و زنان سالم ۱۸ تا ۵۵ ساله بودند و هیچ گونه مشکل بهداشتی بالینی قابل توجهی نداشتند که در طول سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی مشخص شد ، شاخص توده بدنی ۱۸ • ۵ تا ۳۰ • ۰ کیلوگرم در متر مربع و وزن بیش از ۵۰ کیلوگرم در غربالگری و تست بارداری منفی برای زنان. معیار اصلی خروج واکسیناسیون قبلی MVA بود. برای ایمن سازی اولیه ، شرکت کنندگان دوزهای ۱ × ۱۰⁷ واحد تشکیل پلاک (PFU ؛ گروه با دوز کم) یا ۱ × ۱۰⁸ PFU (گروه با دوز بالا) MVA-MERS-S را به صورت عضلانی دریافت کردند. دوز مشابه دوم ۲۸ روز پس از تزریق اول ، به صورت ایمن سازی تقویت کننده به صورت عضلانی تجویز شد. به عنوان یک گروه کنترل برای تجزیه و تحلیل ایمنی زایی ، نمونه های خون در نقاط زمانی مطالعه مشابه از شش بزرگسال سالم ، که هیچ تزریقی دریافت نکرده بودند ، گرفته شد. اهداف اولیه مطالعه ایمنی و تحمل دو سطح دوز و واکنش زایی پس از تجویز بود. ایمنی زایی به عنوان نقطه پایانی ثانویه با ELISA و آزمایش های خنثی سازی ارزیابی شد. ایمنی سلول T با استفاده از روش نقطه جذب کننده ایمنی مرتبط با آنزیم مرتبط با اینترفرون-γ ارزیابی شد. همه شرکت کنندگانی که حداقل یکبار واکسینه شده بودند در تجزیه و تحلیل ایمنی گنجانده شدند. ایمنی زایی در شرکت کنندگان که ۶ ماه پیگیری را تکمیل کردند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این کارآزمایی در ClinicalTrials.gov ، NCT03615911 و EudraCT ، ۲۰۱۴-۰۰۳۱۹۵-۲۳ ثبت شده است

یافته ها: از ۱۷ دسامبر ۲۰۱۷ ، تا ۵ ژوئن ۲۰۱۸ ، ۲۶ شرکت کننده (۱۴ نفر در گروه با دوز کم و ۱۲ نفر در گروه با دوز بالا) ثبت نام کردند و اولین دوز واکسن را با توجه به تخصیص گروه خود دریافت کردند. از این تعداد ، ۲۳ شرکت کننده (۱۲ نفر در گروه با دوز کم و ۱۱ نفر در گروه با دوز بالا) دوز دوم MVA-MERS-S را با توجه به تخصیص گروه خود پس از فاصله ۲۸ روزه و پیگیری کامل دریافت کردند. واکسیناسیون همولوگ اولیه با MVA-MERS-S مشخصات ایمنی خوش خیم را نشان می دهد که فقط واکنشی زودگذر خفیف تا متوسط ​​را نشان می دهد. شرکت کنندگان هیچ گونه عوارض جانبی شدید یا جدی نداشتند. ۶۷ عوارض جانبی مرتبط با واکسن در ده نفر (۷۱٪) از ۱۴ شرکت کننده در گروه با دوز پایین گزارش شد و ۱۱۱ مورد در ده نفر (۸۳٪) از ۱۲ شرکت کننده در گروه با دوز بالا گزارش شد. واکنشهای موضعی شایع ترین عوارض جانبی بودند: درد در ۱۷ شرکت کننده (۶۵٪ ؛ هفت نفر در گروه با دوز پایین در مقابل ده نفر در گروه با دوز بالا) مشاهده شد ، تورم در ده نفر (۳۸٪ ؛ دو در مقابل هشت نفر) ، و القاء در ده (۳۸؛ ؛ یک در مقابل نه) شرکت کننده. سردرد (مشاهده شده در هفت شرکت کننده در گروه با دوز پایین در مقابل نه نفر در گروه با دوز بالا) و خستگی یا ضعف (ده در مقابل هفت شرکت کننده) شایع ترین عوارض جانبی سیستمیک بود. تمام عوارض جانبی به سرعت (در عرض ۱ تا ۳ روز) و بدون عوارض برطرف می شوند. پس از ایمن سازی تقویت کننده ، نه نفر (۷۵٪) از ۱۲ شرکت کننده در گروه با دوز پایین و ۱۱ (۱۰۰٪) شرکت کننده در گروه با دوز بالا ، در هر زمان از مطالعه ، با استفاده از ELISA MERS-CoV S1 تبدیل سرمی نشان دادند. تیترهای آنتی بادی متصل کننده با آنتی بادی های خنثی کننده مخصوص MERS-CoV ارتباط دارند (همبستگی اسپیرمن r = 0 • ۸۶ [۹۵٪ CI 0 • ۶۹۶۰–۰ • ۹۴۲۷] ، p = 0 • ۰۰۰۱). پاسخ سلولهای T مخصوص اسپایک MERS-CoV در ده نفر (۸۳٪) از ۱۲ شرکت کننده واکسینه شده در گروه با دوز کم و ده نفر (۹۱٪) از ۱۱ شرکت کننده واکسینه شده در گروه با دوز بالا تشخیص داده شد(ایمنی زایی ویروس واکسینیا اصلاح شده).

تفسیر : واکسیناسیون با MVA-MERS-S دارای مشخصات ایمنی مطلوب بدون عوارض جانبی جدی یا شدید بود. واکسیناسیون همولوگ اولیه باعث ایجاد واکنشهای هومورال و واسطه سلولی در برابر MERS-CoV شد. رابطه دوز- اثر برای واکنش زایی نشان داده شد ، اما برای پاسخهای ایمنی ناشی از واکسن نشان داده نشد. داده های ارائه شده در اینجا از آزمایش بالینی بیشتر MVA-MERS-S در گروه های بزرگتر برای پیشبرد توسعه واکسن MERS پشتیبانی می کند.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Safety and immunogenicity of a modified vaccinia virus Ankara vector vaccine candidate for Middle East respirator syndrome: an open-label, phase 1 trial

Abstract

Background

The Middle East respiratory syndrome coronavirus (MERS-CoV) causes a respiratory disease with a case fatality rate of up to 35%. Given its potential to cause a public health emergency and the absence of efficacious drugs or vaccines, MERS is one of the WHO priority diseases warranting urgent research and development of countermeasures. We aimed to assess safety and tolerability of an anti-MERS-CoV modified vaccinia virus Ankara (MVA)-based vaccine candidate that expresses the MERS-CoV spike glycoprotein, MVA-MERS-S, in healthy adults.

Methods

This open-label, phase 1 trial was done at the University Medical Center Hamburg-Eppendorf (Hamburg, Germany). Participants were healthy men and women aged 18–55 years with no clinically significant health problems as determined during medical history and physical examination, a body-mass index of 18·5–30·0 kg/m2 and weight of more than 50 kg at screening, and a negative pregnancy test for women. A key exclusion criterion was a previous MVA vaccination. For the prime immunisation, participants received doses of 1 × 107 plaque-forming unit (PFU; low-dose group) or 1 × 108 PFU (high-dose group) MVA-MERS-S intramuscularly. A second identical dose was administered intramuscularly as a booster immunisation 28 days after first injection. As a control group for immunogenicity analyses, blood samples were drawn at identical study timepoints from six healthy adults, who did not receive any injections. The primary objectives of the study were safety and tolerability of the two dosage levels and reactogenicity after administration. Immunogenicity was assessed as a secondary endpoint by ELISA and neutralisation tests. T-cell immunity was evaluated by interferon-γ-linked enzyme-linked immune absorbent spot assay. All participants who were vaccinated at least once were included in the safety analysis. Immunogenicity was analysed in the participants who completed 6 months of follow-up. This trial is registered with ClinicalTrials.gov, NCT03615911, and EudraCT, 2014-003195-23

Findings

From Dec 17, 2017, to June 5, 2018, 26 participants (14 in the low-dose group and 12 in the high-dose group) were enrolled and received the first dose of the vaccine according to their group allocation. Of these, 23 participants (12 in the low-dose group and 11 in the high-dose group) received a second dose of MVA-MERS-S according to their group allocation after a 28-day interval and completed follow-up. Homologous prime–boost immunisation with MVA-MERS-S revealed a benign safety profile with only transient mild-to-moderate reactogenicity. Participants had no severe or serious adverse events. 67 vaccine-related adverse events were reported in ten (71%) of 14 participants in the low-dose group, and 111 were reported in ten (83%) of 12 participants in the high-dose group. Solicited local reactions were the most common adverse events: pain was observed in 17 (65%; seven in the low-dose group vs ten in the high-dose group) participants, swelling in ten (38%; two vs eight) participants, and induration in ten (38%; one vs nine) participants. Headaches (observed in seven participants in the low-dose group vs nine in the high-dose group) and fatigue or malaise (ten vs seven participants) were the most common solicited systemic adverse events. All adverse events resolved swiftly (within 1–3 days) and without sequelae. Following booster immunisation, nine (75%) of 12 participants in the low-dose group and 11 (100%) participants in the high-dose group showed seroconversion using a MERS-CoV S1 ELISA at any timepoint during the study. Binding antibody titres correlated with MERS-CoV-specific neutralising antibodies (Spearman's correlation r=0·86 [95% CI 0·6960–0·9427], p=0·0001). MERS-CoV spike-specific T-cell responses were detected in ten (83%) of 12 immunised participants in the low-dose group and ten (91%) of 11 immunised participants in the high-dose group.

Interpretation

Vaccination with MVA-MERS-S had a favourable safety profile without serious or severe adverse events. Homologous prime–boost immunisation induced humoral and cell-mediated responses against MERS-CoV. A dose–effect relationship was demonstrated for reactogenicity, but not for vaccine-induced immune responses. The data presented here support further clinical testing of MVA-MERS-S in larger cohorts to advance MERS vaccine development.