فیتواستروژن ها و خطر سرطان سینه

نوع فایل : word

تعداد صفحات : 16

تعداد کلمات : 6300

مجله : Breast Cancer Research and Treatment

انتشار : 2003

:

:

:

:

:

تاریخ انتشار
16 ژانویه 2020
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1416 بازدید
23,000 تومان

عنوان فارسی:فیتواستروژن ها و خطر سرطان سینه

 چکیده

 فیتواستروژن ها، مواد گیاهی طبیعی می‌باشند. سه دسته‌ی اصلی از فیتواستروژن شامل ایزوفلاوون ها، کومستان ها و لیگنان ها می‌باشند. فیتواستروژن ها، دارای پتانسیل ضد سرطان زایی هستند، ولی در عین حال دارای خواص استروژنیک بسیار مهی می‌باشند. برای ارزیابی اثر فیتواستروژن ها بر روی ریسک سرطان سینه، ما به مرور داده‌های اپیدمولوژیک تحلیلی پرداختیم. مجموعاً ۱۸ مطالعه در نظر گرفته شدند (۱-۱۸). تاکنون،، ۱۳ مطالعه وجود دارد که به ارزیابی رابطه‌ی مستقیم بین مصرف فراورده‌های سویا و خطر سرطان سینه پرداخته‌اند (۱-۱۳). به طور کلی، نتایج، اثرات حفاظتی را به جز برای زنانی که فیتواستروژن ها را در زمان بلوغ (نوجوانی) و یا با دوز های بالا مصرف می‌کنند، نشان نمی‌دهند (۵، ۷ و ۸). تنها چهار مطالعه از این ۱۳ مطالعه، آینده نگرانه می‌باشند و هیچ یک از آن‌ها کاهش معنی دار از نظر آماری را در کاهش سرطان گزارش نکردند. چهار مطالعه به ارزیابی دفع ایزوفلاوون ها از ادرار در رابطه با سرطان سینه پرداختند (۱۴-۱۷). سه مطالعه، مطالعه‌ی شاهد موردی (۱۴-۱۶) بودند که در آن دفع پس از وقوع سرطان سینه اندازه گیری شد و این موجب محدود شدن تفسیر علی و سببی نتایج گردید. تنها یک مطالعه‌ی آینده نگرانه با اندازه گیری های ادرار قبل از وقوع سرطان سینه در جمعیت پس از یائسگی در هلندانجام شد و کاهش خطر سرطان سینه غیر معنی دار برای دفع بالا (۱۷) نشان داد. سه مطالعه به اندازه گیری انترولاکتون (لیگنان) پرداختند: دو مطالعه‌ی شاهد موردی، اثر پیشگیرانه روی ریسک سرطان سینه (۱۴، ۱۸) را گزارش کردند ولی یک مطالعه‌ی آینده نگرانه این مورد را نشان نداد (۱۷). در نتیجه، چند مطالعه‌ی آینده نگرانه (۵) برای ارزیابی اثرات فیتواستروژن ها روی خطر سرطان سینه انجام شدند. هیچ یک از آن‌ها اثرات حفاظتی را نشان ندادند. با این حال، این مطالعه آینده نگرانه روی سن در زمان مصرف تاکید نداشتند چرا که سن در زمان مصرف، بر اساس نتایج مربوط به مطالعات شاهد موردی انجام شده تا کنون، مهم است.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

TITLE: Phytoestrogens and breast cancer risk

Abstract

Phytoestrogens are natural plant substances. The three main classes are isoflavones, coumestans, and lignans. Phytoestrogens have anticarcinogenic potential, but they have also significant estrogenic properties. For an evaluation of the effect of phytoestrogens on breast cancer risk we reviewed the analytical epidemiological data. A total of 18 studies were included [1–18]. Up to now, there are 13 studies that have assessed the direct relation between the individual dietary intake of soy products and the risk of breast cancer [1–13]. Overall, results do not show protective effects, with the exception maybe for women who consume phytoestrogens at adolescence or at very high doses [5, 7, 8]. Only four of these 13 studies are prospective, and none of them found statistically significant breast cancer reductions. Four studies assessed urinary isoflavones excretion in relation to breast cancer [14–17]. Three of these are case control studies [14–16], where excretion was measured after breast cancer occurrence and thus seriously limiting causal interpretation of the results. The only prospective study with urinary measurements before breast cancer occurrence was done in a Dutch postmenopausal population and showed a non-significant breast cancer risk reduction for high excretion [17]. Three studies measured enterolactone (lignan): two case control studies reported a preventive effect on breast cancer risk [14, 18], but the only prospective study did not [17]. In conclusion, few prospective studies (n = 5) were done to assess the effects of phytoestrogens on breast cancer risk. None of them found protective effects. However, these prospective studies did not focus on ‘age at consumption’, which seems to be important based on results from dietary case control studies done so far.

دیدگاهتان را بنویسید