عنوان فارسی مقاله:مروری بر اپیدمولوژی ناباروری اولیه در ایران
چکیده
مقدمه: این مقاله به مقایسه شیوع ناباروروی اولیه در ایران بر اساس مطالعات مختلف میپردازد. هیچ مطالعه دیگری به بررسی و مرور منابع تحقیقات در مورد اپیدمولوژی ناباروری اولیه در این کشور نپرداخته است.
مواد و روشها: مرور منابع با استفاده از منابع علمی اینترنتی و فهرستی از پروژهها و طرحهای ملی از معاونت علوم و فناوری، وزات بهداشت و آموزش پزشکی (MOH و ME) و مراکز تحقیقاتی مشابه انجام شد. این منابع به بررسی مطالعات ملی در خصوص اپیدمولوژی ناباروری اولیه در ایران پرداختهاند. بر اساس کیفیت طراحی، مطالعه ناباروری ملی، تحقیقات سلامت ملی و تهران (۱۹۹۷) برای تحقیق استفاده شدند.
نتایج: ناباروری اولیه فعلی برآورد شده توسط تحقیقات سلامت ملی برابر با ۲٫۸ درصد و توسط تحقیقات ناباروری ملی (NIS) برابر با ۳٫۴ درصد بود. مطالعه تهران و NIS، شیوع ناباروری اولیه زندگی را به ترتیب ۲۱٫۹ و ۲۴٫۹ درصد نشان داد. حداقل شیوع ناباروری اولیه ۱۵٫۸ درصد برای سن ازدواج ۱۹-۲۷ توسط مطالعه تهران و ۱۷٫۲ درصد برای سن ۲۱-۲۶ توسط NIS بود.
نتیجه گیری: به طور متوسط، ۲۱٫۲۲ درصد زنان در طی زندگی زناشویی خود ناباروری اولیه را تجربه میکنند. بهترین سن ازدواج برای زنان در ایران ۲۰-۲۷ سال است. در این گروه سنی، کمترین تعداد زنان ۱۶=۱۸ درصد، ناباروری اولیه را تجربه میکنند