خودبیانگری در ورزش و تمرین

نوع فایل : word

تعداد صفحات : 44

تعداد کلمات : 13500

مجله : Sport Psychology

انتشار : 2020

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
31 دسامبر 2020
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1549 بازدید
33,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:خودبیانگری در ورزش و تمرین

 چکیده  

در توصیف گرایش اجتماعی ذاتی انسان‌ها، جان دون (۱۹۷۵) نوشت که “هیچ کس محدود نیست”. جهت گیری ما نسبت به تعاملات اجتماعی و عملکرد گروهی، از ماهیت سازگاری برخوردار است. این موضوع، فرصت‌هایی برای مدیریت تهدیدها، ایجاد و مبادله‌ی منابع، تولید و دریافت زمینه‌های رشد و مراقبت از آن را فراهم می‌کند. در دسترس بودن این نتایج اجتماعی و مادی، بیشتر به این موضوع بر می‌گردد که تعریف دیگران از ما چگونه است. از این منظر، این موضوع قابل درک است که مردم اغلب به برداشت‌هایی که دیگران از آنها دارند، اهمیت می‌دهند و ممکن است سعی در کنترل آنها داشته باشند. ارائه‌ی نحوه خودبیانگری و يا مديريت برداشت به فرآيندهايي اطلاق می‌شود كه افراد از طريق آن بر چگونگي درك و ارزيابي خود توسط ديگران، نظارت و كنترل می‌کنند (گافمن، ۱۹۵۹؛ لاری، چیواجان، و کراکسیبرگ، ۱۹۹۴؛ شلنکر، ۱۹۸۰). معمولاً تصویری که مردم سعی در انتقال آن دارند “نمایش دروغینی” نیست. در واقع، مردم معمولاً سعی در ایجاد تصاویری از خودشان دارند که مطابق با دیدگاهشان می‌باشد (مارتین جینیس، لیندوال و پرپاوسیس، ۲۰۰۷). به بیان دیگر، بازنمایی شخصیتی افراد به طور معمول شامل نمایش انتخابی اطلاعاتی است که مربوط به آن‌ها بوده و به عدم افشای انتخابی سایر اطلاعات نیز می‌پردازند. نکته قابل توجه آن است که افراد سعی بر ارائه و انتقال تصاویر نادرست از خود ندارند (مارتین گینیس و همکاران، ۲۰۰۷). اعمال خود بیانگری، یک مقوله‌ی همه گیر است (لاری، نزلیک و همکاران، ۱۹۹۴). در حقیقت، برخی معتقدند كه موقعیت‌های اجتماعی اندكی وجود دارد كه افراد در آن قادرند تا ارزیابی دیگران از خود را به طور کامل نادیده بگیرند و یا از آن چشم پوشی كنند (لاری، ۱۹۹۵). شاید به دلیل قدرت و شیوع خودبیانگری که به عنوان یک تاکتیک در روابط اجتماعی مد نظر قرار گرفته، تحقیقات در این زمینه و در طول چند دهه پربار شده است(خودبیانگری در ورزش و تمرین). انگیزه‌ها و رفتارهایی که در جهت خود بیانگری مورد استفاده قرار می‌گیرد، با توجه به حوزه‌های مختلف و تنوع استفاده از رسانه‌های اجتماعی (به عنوان مثال، فاکس و رونی، ۲۰۱۵)، عملکرد تحصیلی (سیزاپ، لاسان، سوگار، برادشاو و هامر، ۱۹۹۸)، رفتارهای بهداشتی (به عنوان مثال، لاری، تیچیویجان و همکاران، ۱۹۹۴)، جنسیت (به عنوان مثال، لویت و ایپولیت، ۲۰۱۳)، جرم و جنایت (به عنوان مثال، ساتین، رابینسون و فارال، ۲۰۱۱)، و عملکرد در محل کار متفاوت است (به عنوان مثال، بارک، ​​شافر و دی گراسی، ۲۰۰۹). در فصل پیش رو، ما در مورد خود بیانگری در تمرین و ورزش، با تمرکز ویژه بر انگیزه‌هایی برای معرفی خود بحث می‌کنیم. دسته بندی شدن توسط دیگران به عنوان “قهرمان” و یا “ورزشکار” می‌تواند یک سری مزایای بین فردی را ایجاد کند (به عنوان مثال، مارتین، سیندن و فلمینگ، ۲۰۰۰؛ مارتین گینیس، لاتیمر و یونگ، ۲۰۰۳) که جلوه‌هایی از قوی‌تر بودن، سالم‌تر بودن، جذاب‌تر بودن، دوستانه بودن، مهربان و خوش مشرب تر از دیگران بودن را به نمایش می‌گذارد (مارتین و همکاران، ۲۰۰۰). این موضوع می‌تواند قابل قبول باشد که انگیزه خود بیانگری در تمرین و ورزش، بر اساس پیگیری این مزایا و دستیابی به آن‌ها باشد. جالب توجه است که جدا از “اثر هاله‌ای” آشکاری که در شخصیت ورزشکاران نهفته است (به عنوان مثال، تمایل به برخورداری از تأثیر مثبت جهانی از طریق ارزیابی آنها بر اساس خصوصیات فردی)، به نظر می‌رسد که “اثر شیطانی یا جادویی” نیز برای افراد غیر ورزشکار مطرح می‌شود که به موجب آن، تصویر کلی که هنگام نمایش یک شخص به عنوان یک فرد معمولی ارزیابی می‌شود، در مقایسه با اهداف کنترلی بر روی ابعاد گسسته دیگر ارائه می‌شود (مارتین و همکاران، ۲۰۰۰، مارتین گینیس و همکاران، ۲۰۰۷). در ظاهر، به نظر می‌رسد که تجسم هویت یک فرد به عنوان ورزشکار، دارای مزایای زیادی است و می‌تواند دلیل مهمی برای ورزش و یا مشارکت‌های ورزشی در برخی افراد باشد (به عنوان مثال، گراو و دودیر، ۱۹۸۲). با این حال، یک جنبه جالب از انگیزه‌های خودنمایی این است که می‌تواند “جنبه تاریکی” نیز داشته باشد. به عنوان مثال، تمایل به جلوگیری از به تصویر کشیدن خود به دلیل تفکراتی از ناهماهنگ و یا نامتناسب بودن، می‌تواند میزان مشارکت در ورزش را از بین ببرد (مارتین، لاری و اوبراین، ۲۰۰۱). علاوه بر این، شواهد نشان می دهد كه اهداف خودبیانگری به میزان کمتری در پی اثبات رضایمتندی ذاتی خود بر دیگران است. این است که به ویژه در اهداف ورزشی قابل ارزیابی می باشد (Sebire، Standage و Vansteenkiste، ۲۰۰۹). از این رو، مزایای حاصل از اهداف خود بیانگری، باید در برابر چنین نتایج نامطلوبی سنجیده شوند. ما در این فصل به موضوعات مختلفی در ارتباط با انگیزه های خود بیانگری توجه می کنیم(خودبیانگری در ورزش و تمرین).

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Self‐Presentation in Sport and Exercise

Abstract

 In describing humans’ inherent social orientation, John Donne (1975) wrote that “no man is an island.” Our orientation toward social interactions and group functioning is adaptive—it provides opportunities to manage threats, to create and exchange resources, to procreate and to receive nurturance and care—and availability o these social and material outcomes hinges largely on how others perceive us. In this light, it is understandable that people often care about, and might attempt to control, the impressions that others make of them. Self presentation, or impression management, refers to the processes by which people monitor and control how they are perceived and evaluated by others (Goffman, 1959 Leary, Tchividjian, & Kraxberger, 1994; Schlenker, 1980) Usually, the images people try to convey are not “false hoods”; that is, people typically attempt to create images that are consistent with how they see themselves (Martin Ginis, Lindwall, & Prapavessis, 2007). Put differently self‐presentation typically involves the selective presenttation of particular self‐relevant information and the selective nondisclosure of other information, rather than attempts to convey false images (Martin Ginis et al. 2007). Acts of self‐presentation are pervasive (Leary Nezleck et al.,1994); in fact, some argue that there are few social situations in which people can afford to completely ignore or disregard others’ evaluations of them(Leary, 1995). Perhaps due to the potency and prevalence of self‐presentation as a tactic in social intercourse research in this area has been prolific for decades. Self presentation motives and behaviors have been studied in domains as varied as social media use (e.g., Fox & Rooney 2015), academic performance (Czopp, Lasane, Sweigard Bradshaw, & Hammer, 1998), health behavior (e.g., Leary Tchividjian et al., 1994), sexuality (e.g., Levitt & Ippolito 2013), crime (e.g., Sutton, Robinson, & Farrall, 2011) and workplace performance (e.g., Barrick, Shaffer, & DeGrassi, 2009).

    دیدگاهتان را بنویسید