بهره گیری از علم و دانش و قدرت در سیاست گذاری به منظور زنده مانی

بهره گیری از علم و دانش و قدرت در سیاست گذاری به منظور زنده مانی

نوع فایل : word

تعداد صفحات : 29

تعداد کلمات : 10500

مجله : Social Science & Medicine

انتشار : 2017

ترجمه ی متون جدول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

فونت ترجمه : ب نازنین 12

تاریخ انتشار
23 آگوست 2020
دسته بندی
تعداد بازدیدها
2000 بازدید
32,500 تومان
دانلود اصل مقاله

عنوان فارسی مقاله:بهره گیری  از علم  و دانش و قدرت در سیاست گذاری به منظور افزایش زنده مانی و بقای کودکان و خردسالان در کشور نیجر

چکیده

اخیراً تاکید ویژه‌ای بر افزایش استفاده از شواهد علمی در سیاست‌های بین المللی بهداشت و توسعه صورت گرفته است. با این حال، چارچوب‌های تحلیلی برای درک استفاده از شواهد، تمرکز کمتری بر تحقیقات علمی دارند و با استفاده از داده‌ها و مشاهدات تقریباً منحصراً از کشورهای غربی ایجاد شده‌اند. ما فرآیندهای توسعه سیاست‌های بهداشتی را در یک مطالعه موردی از نیجر، یک کشور کم درآمد آفریقای غربی که از سال ۲۰۰۷ مدیریت یکپارچه پرونده بیماری کودکان (ICCM) را اتخاذ کرده است، و منجر به کاهش قابل اندازه گیری در مرگ و میر کودکان می‌شود را بررسی می‌کنیم. جمع آوری داده‌ها شامل مصاحبه‌های عمیق با بازیگران سیاسی در نیجر (۳۲)، بررسی اسناد (۱۰۳) و مشاهده مستقیم انجمن‌های سیاسی (۳) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش ردیابی فرآیند استفاده کرده و از تعریفی ارسطویی از “دانش” به عنوان ۱) معرفت (حقایق)، ۲) (مهارت) و ۳) (مهارت عملی) استفاده می‌کند، ضمن اینکه از یک دیدگاه انتقادی برای درک مسائل مربوط به قدرت بهره می‌برد. ما در تملک دانش سیاست گذاران و استفاده از اشکال مدون دانش (معرفت) با دسترسی سیاست گذاران نیجریه تفاوت‌های شدیدی پیدا کردیم که دسترسی مدیران سیاسی نیجریه به شدت توسط واسطه بازیگران در آژانس‌های بین المللی تعدیل می‌شود. سیاست گذاران دولت از مهارت‌ها و ظرفیت‌هایی برای مذاکره با اهدا کنندگان و ملاحظات عمدی برخوردار بودند. اما آنها فاقد ظرفیت و منابع لازم برای ارزیابی رسمی و مستندسازی برنامه‌ها بوده و بنابراین با اطمینان می‌توانند از آنها درس بگیرند. خرد عملی (مهارت کلیدی) به عنوان اصلی در کار سیاست iCCM، به ویژه در بین بازیگران دولت نیجریه، که از استدلال‌های منطقی و اخلاقی برای تصمیم گیری بعداً به نظر می‌رسید که برای موفقیت iCCM حیاتی است، پدید آمد. اگرچه دانش مدون شده به اعضای مباحث سیاسی که می‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند، قدرت می‌بخشد، این تنها یک نوع دانش استفاده شده در فرایند سیاست و شاید مهم‌ترین آن‌ها نیست. تحقیقات آینده در مورد سیاست‌های مبتنی بر شواهد باید از تعاریف گسترده‌ای از شواهد و دانش استفاده کند، چگونگی استفاده از دانش را بررسی کرده و چالش‌های خاص برای محیط‌های سیاست مبتنی بر بهره برداری کم را بررسی کند(دانش و قدرت در سیاست گذاری).

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Knowledge and power in policy-making for child survival in Niger

Abstract

Calls to enhance the use of scientific evidence in international health and development policy have increased in recent years; however, analytic frameworks for understanding evidence use focus narrowly on scientific research and were created using data and observations nearly exclusively from Western countries. We examine processes of health policy development in a case study of Niger, a low-income West African country that adopted integrated community case management of childhood illness (iCCM) beginning in 2007, resulting in measurable declines in child mortality. Data collection included in-depth interviews with policy actors in Niger (N ¼ 32), document review (N ¼ 103) and direct observation of policy forums (N ¼ 3). Data analysis used process tracing methodology and applied an Aristotelian definition of “knowledge” as 1) episteme (facts), 2) techne (skills) and 3) phronesis (practical wisdom), while also using a critical perspective to understand issues of power. We found sharp differentials in policy-makers’ possession and use of codified forms of knowledge (episteme), with Nigerien policy officers' access highly mediated by actors at international agencies. Government policy-makers possessed skills and capacities (techne) to negotiate with donors and deliberate and weigh conflicting considerations; however they lacked capacity and resources to formally evaluate and document programs and thus reliably draw lessons from them. Practical wisdom (phronesis) emerged as key to the iCCM policy enterprise, particularly among Nigerien government actors, who used logical and ethical arguments to make decisions later found to be critical to iCCM's success. While codified knowledge confers power on members of policy discussions who can access it, this represents only one form of knowledge used in the policy process and perhaps not the most important. Future research on evidencebased policy should use broader definitions of evidence or knowledge, examine on how power conditions the use of knowledge, and examine challenges specific to low-resource policy environments.

 
    دیدگاهتان را بنویسید