عنوان فارسی مقاله:مدیریت سازگار آب: تقویت قوانین و سازمانها در جهت مقابله با عدم قطعیت

 چکیده

ما در دنیایی پیچیده و مملو از عدم قطعیت زندگی می­کنیم. به ویژه این موضوع در سیستم­های هیدرولوژیکی و بیشمار فاکتور تاثیرگذار دیگر در مدیریت آب، نمود بیشتری دارد(مدیریت سازگار آب). ماهیت غیرخطی چرخه هیدرولوژیکی به خوبی مطالعه و مستند شده است (گلیک، ۱۹۸۷؛ لووین، ۱۹۹۲؛ فرآیندهای غیرخطی در ژئوفیزیک، ۲۰۰۶؛ رول، ۱۹۹۷). بر اساس مذاکرات انجام شده در مورد تغییر اقلیم و مدل­های موجود در این زمینه، توسعه مدلهای دقیق در زمینه چرخه هیدرولوژیکی و عوامل تاثیرگذار بر آن حتی در صورت تمرکز کلیه دانشمندان و مدل­سازان کامپیوتر بر این موضوع، بسیار مشکل خواهد بود (IPCC، a 2007).  نیاز آبی در حال افزایش و گسترش است (وریس، ۲۰۰۶؛ گلیک، ۲۰۰۰). بسیار از کشورها با رشد جمعیت و برخی با تغییرات جمعیتی ناشی از جابجایی مردم به مراکز شهری و جمع شدن آنها در مناطق ساحلی مواجه­اند. همچنین تاکید فزاینده بر توسعه اقتصادی – و تاثیر غیرمستقیم آن بر نیازهای تجاری و صنعتی آب- سبب تغییر گرایشات نیازهای آبی شده است (وریس، ۲۰۰۶؛ گلیک، ۲۰۰۰). قوانین، سیاست­ها و سازمان­های مناسبی جهت مدیریت منابع آبی دایر شده­اند، هرچند اغلب منعکس کننده آمارهای قدیمی از عرضه و تقاضای آب بوده و از رویکردهای مدیریتی تاریخ گذشته­ و منسوخی برخوردارند (بیس­واس، ۲۰۰۶؛ مک­کی و همکاران، ۲۰۰۳؛ پال-ووست و همکاران، ۲۰۰۵). به محض اینکه تعادل منابع آبی به هم بخورد (برداشت بیش از حد آب: کمیت) و دچار استرس شود، مسائل مرتبط با کیفیت آب بحرانی­تر می­شوند. با کاهش جریان آب، تاثیرات ناشی از فاضلاب­ها، رواناب شهری، زباله­ها و مواد شیمیایی صنعتی و کودها و آفت­کش­های کشاورزی پررنگ­تر و بحرانی­تر می­شود: لذا رقیق­سازی مواد دیگر راه­حل قابل اتکایی جهت جلوگیری با آلودگی نخواهد بود (به دلیل کمبود آب). از طرفی توجهات سیاسی بیشتر روی کاهش کمیت آب متمرکز شده (و کشمکش­های مرتبط با تخصیص آب) و به ندرت روی مسائل کیفیت آب دقیق می­شوند. هنوز کشورهایی وجود دارند که مسائل کیفیت آب خیلی قبل­تر از کمیت، برایشان مشکل ایجاد کرده است (بیس­واس، ۲۰۰۶)(مدیریت سازگار آب).

ادامه مطلب