رابطه بین فعالیت های خودمراقبتی، استرس و رفاه در طول قرنطینه COVID-19

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 18

تعداد کلمات : 6800

مجله : BMJ

انتشار : 2022

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
8 فوریه 2022
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1162 بازدید
35,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:رابطه بین فعالیت های خودمراقبتی، استرس و رفاه در طول قرنطینه COVID-19: یک مدل میانجیگری بین فرهنگی

 چکیده

  اهداف بررسی نقش میانجی خودمراقبتی بین استرس و بهزیستی روانشناختی در جمعیت عمومی چهار کشور و ارزیابی تأثیر متغیرهای اجتماعی جمعیت شناختی بر این رابطه. طراحی مقطعی، نظرسنجی آنلاین.

شرکت کنندگان نمونه طبقه بندی شده ای از جمعیت عمومی محدود (N = 1082) از چهار کشور ایبری-آمریکایی – شیلی (n = 261)، کلمبیا (n = 268)، اکوادور (n = 282) و اسپانیا (n = 271) – متعادل شده توسط سن و جنسیت پیامدهای اولیه اطلاعات اجتماعی دموگرافیک (سن، جنسیت، کشور، تحصیلات و سطح درآمد)، اطلاعات مربوط به قرنطینه COVID-19 (تعداد روزهای قرنطینه، تعداد افرادی که افراد با آنها زندگی می‌کنند، غیبت/حضور بزرگسالان و خردسالان مسئول را اندازه‌گیری می‌کند. و نگرش نسبت به جستجوی اطلاعات مربوط به COVID-19)، مقیاس استرس ادراک شده-۱۰، مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف-۲۹ و مقیاس غربالگری فعالیت های مراقبت از خود-۱۴٫

نتایج خودمراقبتی تا حدی واسطه رابطه بین استرس و بهزیستی در دوران حبس COVID-19 در جمعیت عمومی در کل نمونه (F (3,1078) = 370.01، P<0.001، R2 = 0.507) و در هر کشور است. از سوی دیگر، از بین متغیرهای جمعیت شناختی مورد ارزیابی، تنها سن بر این رابطه تأثیرگذار است.

نتیجه‌گیری نتایج پیامدهای گسترده‌ای برای سلامت عمومی دارد و اهمیت ارتقای نقش فعال افراد در مراقبت و رفتار سلامتی خود را برای بهبود بهزیستی روان‌شناختی نشان می‌دهد، اگر ابتدا مدیریت استرس و عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت به طور مشترک مورد توجه قرار گیرند. مطالعه حاضر اولین شواهد فراملی را از مراحل اولیه قرنطینه COVID-19 ارائه می‌کند، که نشان می‌دهد هر چه ادراک استرس بیشتر باشد، فعالیت‌های خودمراقبتی کمتری اتخاذ می‌شود و به نوبه خود اثرات مفید بر رفاه کمتر می‌شود(استرس و رفاه در طول قرنطینه).

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Relationship between self-care activities, stress and well-being during COVID-19 lockdown: a cross-cultural mediation model

Abstract

 Objectives To examine the mediation role of self-care between stress and psychological well-being in the general population of four countries and to assess the impact of sociodemographic variables on this relationship. Design Cross-sectional, online survey. Participants A stratified sample of confined general population (N=1082) from four Ibero-American countries—Chile (n=261), Colombia (n=268), Ecuador (n=282) and Spain (n=271)—balanced by age and gender. Primary outcomes measures Sociodemographic information (age, gender, country, education and income level), information related to COVID 19 lockdown (number of days in quarantine, number of people with whom the individuals live, absence/presence of adults and minors in charge and attitude towards the search of information related to COVID-19), Perceived Stress Scale-10, Ryff’s Psychological Well-Being Scale-29 and Self Care Activities Screening Scale-14. Results Self-care partially mediates the relationship between stress and well-being during COVID-19 confinement in the general population in the total sample (F (3,1078)=370.01, p<0.001, R2=0.507) and in each country. On the other hand, among the evaluated sociodemographic variables, only age affects relationship. Conclusion The results have broad implications for public health, highlighting the importance of promoting people’s active role in their own care and health behaviour to improve psychological well-being if stress management and social determinants of health are jointly addressed first. The present study provides the first transnational evidence from the earlier stages of the COVID-19 lockdown, showing that the higher perception of stress, the less self-care activities are adopted, and in turn the lower the beneficial effects on well-being.