حفاظت عصبی و اصلاح بیماری توسط آستروسیت ها و میکروگلیا در بیماری پارکینسون

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 24

تعداد کلمات : 11000

مجله : antioxidants

انتشار : 2022

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
23 فوریه 2022
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1329 بازدید
39,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:حفاظت عصبی و اصلاح بیماری توسط آستروسیت ها و میکروگلیا در بیماری پارکینسون

 چکیده

  استرس اکسیداتیو و التهاب عصبی زمینه های رایج شروع و پیشرفت بیماری در بسیاری از بیماری های تحلیل برنده عصبی هستند. در بیماری پارکینسون، که با انحطاط نورون‌های دوپامینرژیک و در نتیجه کاهش دوپامین مشخص می‌شود، پاتوژنز بین اشکال بیماری ارثی و انفرادی متفاوت است و اغلب نامشخص است. علاوه بر بیماری زایی آلفا سینوکلئین به عنوان یک نشانگر بیماری پاتولوژیک، دخالت خود دوپامین و تعاملات آن با سلول های گلیال (آستروسیت یا میکروگلیا) توجه را به خود جلب کرده است. فعالیت ضربان‌سازی، که مشخصه نورون‌های دوپامینرژیک است، برای حفظ هموستاتیک غلظت کافی دوپامین در شکاف سیناپسی ضروری است، اما باری را بر متابولیسم گلوکز اکسیداتیو میتوکندری تحمیل می‌کند که منجر به تولید گونه‌های اکسیژن فعال می‌شود. آستروسیت ها با تولید و آزادسازی آنتی اکسیدان ها در پاسخ به استرس اکسیداتیو، محافظت عصبی درون زا را برای مغز فراهم می کنند. علاوه بر این، عملکرد محافظتی آستروسیت ها را می توان توسط میکروگلیا اصلاح کرد. تصور می شود که برخی از انواع میکروگلیا با آزاد کردن عوامل پیش التهابی (میکروگلیا M1) بیماری پارکینسون را تشدید می کنند. اگرچه این میکروگلیاهای التهابی ممکن است تبدیل التهابی آستروسیت ها را بیشتر تحریک کنند، میکروگلیا ممکن است اثرات محافظت کننده عصبی آستروسیتی (آستروسیت های A2) را به طور همزمان ایجاد کند. جالب توجه است که هم آستروسیت ها و هم میکروگلیا گیرنده های دوپامین را بیان می کنند که در حضور التهاب عصبی تنظیم می شوند. اثرات ضد التهابی تحریک گیرنده دوپامین نیز توجه را به خود جلب می کند زیرا عملکرد آستروسیت ها و میکروگلیا به شدت تحت تأثیر کاهش دوپامین و جایگزینی درمانی دوپامین در بیماری پارکینسون قرار می گیرد. در این مقاله مروری، ما بر روی اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی آستروسیت ها و هم افزایی آنها با میکروگلیا و دوپامین تمرکز خواهیم کرد(اصلاح بیماری توسط آستروسیت ها).

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Neuroprotection and Disease Modification by Astrocytes and Microglia in Parkinson Disease

Abstract

 Oxidative stress and neuroinflammation are common bases for disease onset and progression in many neurodegenerative diseases. In Parkinson disease, which is characterized by the degeneration of dopaminergic neurons resulting in dopamine depletion, the pathogenesis differs between hereditary and solitary disease forms and is often unclear. In addition to the pathogenicity of alpha-synuclein as a pathological disease marker, the involvement of dopamine itself and its interactions with glial cells (astrocyte or microglia) have attracted attention. Pacemaking activity, which is a hallmark of dopaminergic neurons, is essential for the homeostatic maintenance of adequate  dopamine concentrations in the synaptic cleft, but it imposes a burden on mitochondrial oxidative glucose metabolism, leading to reactive oxygen species production. Astrocytes provide endogenous neuroprotection to the brain by producing and releasing antioxidants in response to oxidative stress. Additionally, the protective function of astrocytes can be modified by microglia. Some types of microglia themselves are thought to exacerbate Parkinson disease by releasing pro inflammatory factors (M1 microglia). Although these inflammatory microglia may further trigger the inflammatory conversion of astrocytes, microglia may induce astrocytic neuroprotective effects (A2 astrocytes) simultaneously. Interestingly, both astrocytes and microglia express dopamine receptors, which are upregulated in the presence of neuroinflammation. The anti-inflammatory effects of dopamine receptor stimulation are also attracting attention because the functions of astrocytes and microglia are greatly affected by both dopamine depletion and therapeutic dopamine replacement in Parkinson disease. In this review article, we will focus on the antioxidative and anti-inflammatory effects of astrocytes and their synergism with microglia and dopamine.