عنوان فارسی مقاله:ایمنی و اثربخشی تیلاونوماب در فلج پیش هسته ای پیشرونده: یک فاز ۲ ، آزمایش تصادفی ، کنترل شده با دارونما
چکیده
زمینه و هدف: فلج فوق هسته ای پیشرونده یک اختلال تخریب عصبی است که با تجمع پروتئین تاو مرتبط است. تیلاونوماب (ABBV-8E12) یک آنتی بادی مونوکلونال است که به انتهای N تاو انسانی متصل می شود. ما ایمنی و اثربخشی تیلاونوماب را برای درمان فلج فوق هسته ای پیشرونده ارزیابی کردیم.
روش ها: ما در ۶۶ بیمارستان و کلینیک در استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، اسپانیا و ایالات متحده آمریکا یک مطالعه دو مرحله ای چند مرحله ای، تصادفی، کنترل شده با دارونما، انجام دادیم. شرکت کنندگان (۴۰ سال) با فلج پیش هسته ای پیشرونده احتمالی یا احتمالی که کمتر از ۵ سال علامت دار بودند، یک شریک مطالعه قابل اعتماد داشتند و می توانستند با حداقل کمک پنج قدم بروند، تشخیص داده شدند به طور تصادفی (۱: ۱: ۱) ) با استفاده از فناوری پاسخ تعاملی به ۲۰۰۰ میلی گرم، تیلانوماب ۴۰۰۰ میلی گرم یا دارونما مطابق با تزریق وریدی در روزهای ۱، ۱۵ و ۲۹ و سپس هر ۲۸ روز تا پایان دوره ۵۲ هفته ای درمان. تصادفی سازی توسط متخصص تصادفی بودن حامی مطالعه انجام شد که در غیر این صورت در مطالعه شرکت نکرد. حامی مالی، محققان و شرکت کنندگان از تخصیص درمان بی اطلاع بودند. نقطه نهایی اولیه تغییر از پایه به هفته ۵۲ در مقیاس رتبه بندی فلج فوق هسته ای پیشرو (PSPRS) در نمره کل در جمعیت قصد درمان بود. عوارض جانبی در شرکت کنندگانی که حداقل یک دوز داروی مورد مطالعه دریافت کردند، کنترل شد. معیارهای بیهودگی موقت از پیش تعیین شده بر اساس یک اثر اثر مبتنی بر اندازه ۰ یا پایین تر بود که ۶۰ شرکت کننده دوره درمان ۵۲ هفته ای را به پایان رساندند و هنگامی که ۱۲۰ شرکت کننده دوره درمان ۵۲ هفته ای را گذرانده بودند، ۱۲ ∙ ۰ یا پایین تر بود. این مطالعه در ClinicalTrials.gov به شماره NCT02985879 ثبت شده است.
یافته ها: بین ۱۲ دسامبر ۲۰۱۶ و ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸، ۴۶۶ شرکت کننده غربالگری شدند، ۳۷۸ نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. این مطالعه پس از برآورده شدن معیارهای بیهودگی پیش تعیین شده در دومین تحلیل موقت، در تاریخ ۳ ژوئیه ۲۰۱۹ پایان یافت. در مجموع ۳۷۷ شرکت کننده حداقل یک دوز داروی مطالعه را دریافت کرده و در تجزیه و تحلیل اثر بخشی و ایمنی قرار گرفتند (۲۰۰۰ میلی گرم، ۱۲۶ = n؛ ۴۰۰۰ میلی گرم، ۱۲۵ = n؛ دارونما، ۱۲۶ = n). میانگین مربعات حداقل تغییر از ابتدا به هفته ۵۲ در PSPRS در همه گروهها مشابه بود (تفاوت بین گروه در مقابل دارونما: ۲۰۰۰ میلی گرم، ۰ ∙ ۰ [۹۵ C CI –۲ ∙ ۶ تا ۲ ∙ ۶]، اندازه اثر ۰ ∙ ۰۰۰، p> 0 ∙ ۹۹؛ ۴۰۰۰ میلی گرم، ۱ ∙ ۰ [–۱ ∙ ۶ تا ۳ ∙ ۶]، -۰ ∙ ۱۰۵، p = 0 ∙ ۴۶). اکثر شرکت کنندگان حداقل یک عارضه جانبی گزارش کرده اند (۲۰۰۰ میلی گرم، ۱۱۱ [۸۸٪]؛ ۴۰۰۰ میلی گرم، ۱۱۱ [۸۹٪]؛ دارونما، ۱۰۸ [۸۶٪]. سقوط شایعترین عارضه جانبی بود (۲۰۰۰ میلی گرم، ۴۲ [۳۳٪]؛ ۴۰۰۰ میلی گرم، ۵۴ [۴۳٪]؛ دارونما، ۴۹ [۳۹٪]. نسبت بیماران با عوارض جانبی جدی در بین گروه ها مشابه بود (۲۰۰۰ میلی گرم، ۲۹ [۲۳٪]؛ ۴۰۰۰ میلی گرم، ۳۴ [۲۷٪]؛ دارونما، ۳۳ [۲۶٪]. پاییز شایعترین عارضه جانبی جدی در حال بروز بود (۲۰۰۰ میلی گرم، پنج [۴٪]؛ ۴۰۰۰ میلی گرم، شش [۵٪]؛ دارونما، شش [۵٪]. ۲۶ مرگ در طول مطالعه رخ داده است (۲۰۰۰ میلی گرم، نه [۷٪]؛ ۴۰۰۰ میلی گرم، ۹ نفر [۷٪]؛ دارونما، هشت نفر [۶٪]) اما هیچكدام مربوط به دارو نبوده اند.
تفسیر: مشخصات ایمنی مشابهی در همه گروه های درمانی مشاهده شد. هیچ اثر درمانی مفیدی ثبت نشده است. اگرچه این مطالعه شواهدی از کارآیی در فلج فوق هسته ای پیشرونده ارائه نکرده است، اما یافته ها اطلاعات بالقوه مفیدی را برای تحقیقات آینده در مورد ایمن سازی غیرفعال با استفاده از آنتی بادی های تاو برای فلج فوق هسته ای پیشرونده ارائه می دهند.
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.