بررسی ذخیره طولانی مدت پروتئین ها

بررسی ذخیره طولانی مدت پروتئین ها

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 15

تعداد کلمات : 5000

مجله : Current Protocols in Protein Science

انتشار : 2002

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
10 دسامبر 2020
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1255 بازدید
23,000 تومان
دانلود اصل مقاله

عنوان فارسی مقاله:بررسی ذخیره طولانی مدت پروتئین ها

چکیده

پس از این که پروتئین خالص سازی گردید ، اغلب نیاز به ذخیره آن برای هفته ها یا ماهها قبل از مطالعه یا استفاده بیشتر وجود دارد. برای تحقیقات علوم پایه ، بسیار مهم است که خصوصیات فیزیکوشیمیایی پروتئین در طول ذخیره سازی تغییر نکند. به عنوان مثال ، اکسیداسیون باقیمانده متیونین در محل فعال آنزیم ممکن است پروتئین را غیرفعال کند. متناوباً ، بخش قابل توجهی از پروتئین ممکن است رسوب کند و بنابراین ، دیگر برای مطالعات ساختار و عملکرد پروتئین قابل استفاده نیست. ابزاری که پروتئین ها از بین می روند و روش های بهینه برای جلوگیری از آسیب در هنگام ذخیره سازی با پروتئین های نوترکیبی که به عنوان درمان استفاده می شوند به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته اند. برای تأیید این پروتئین ها برای استفاده در انسان ، باید هر نوع محصول تخریب مشخص شود و باید به اندازه کافی در فرمولاسیون نهایی مهار شود به طوری که این محصول پس از ۱۸ تا ۲۴ ماه ذخیره سازی همچنان ایمن و موثر باشد. یک مشکل عمده تشکیل دانه های پروتئینی غیربومی است که حتی در سطوح نسبتاً کم (به عنوان مثال ، ۱٪ تا ۲٪ از کل دوز) ممکن است باعث پاسخهای سو در بیماران شود. برعکس ، با برخی از پروتئین ها ، یک نوع تخریب شیمیایی خاص (به عنوان مثال ، زدایی زدایی) ممکن است فعالیت یا ایمنی را تغییر ندهد. به دلیل نیازهای پایداری دقیق برای پروتئین های درمانی ، بینش خوبی در مورد چگونگی به حداقل رساندن تخریب پروتئین از مطالعه این سیستم ها بدست آمده است(بررسی ذخیره طولانی مدت پروتئین ها).

 

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Long-Term Storage of Proteins

Abstract

 After a protein has been purified, there is often a need to store it for weeks or months before further study or use. For basic science investigations, it is critical that the protein’s physicochemical properties are not altered during storage. For example, oxidation of a methionine residue at the active site of an enzyme may render the protein inactive. Alternatively, a substantial fraction of the protein may precipitate and thus, no longer be usable for studies of protein structure and function. The means by which proteins degrade and the optimal methods to prevent damage during storage have been most extensively studied with recombinant proteins that are used as therapeutics. For these proteins to be approved for human use, each type of degradation product must be characterized and must be sufficiently inhibited in the final formulation such that the product is still safe and effective after 18 to 24 months of storage. A major problem is the formation of nonnative protein aggregates, which even at relatively low levels (e.g., 1% to 2% of total dose) may cause adverse responses in patients. Conversely, with some proteins, a given type of chemical degradation (e.g., deamidation) may not alter activity or safety. Because of the stringent stability requirements for therapeutic proteins, great insight into how to minimize protein degradation has been obtained from the study of these systems.