بیماری پروانه‌ای اپی‌درمولیز بولوسا اکوئیزیتا: درمان‌های فعلی و نوظهور

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 31

تعداد کلمات : 11500

مجله : Journal of Clinical Medicine

انتشار : 2023

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

فونت ترجمه : Bنازنین 12

تاریخ انتشار
9 اکتبر 2023
دسته بندی
تعداد بازدیدها
2355 بازدید
68,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:بیماری پروانه‌ای اپی‌درمولیز بولوسا اکوئیزیتا: درمان‌های فعلی و نوظهور

چکیده

 اپی‌درمولیز بولوسا اکوئیزیتا (EBA) یک بیماری خودایمنی مزمن تاول زیر اپیدرمی پوست و غشاهای مخاطی است که معمولاً در بزرگسالی شروع می‌شود. EBA توسط اتوآنتی بادی‌ها به کلاژن نوع VII القا می‌شود، که جزء اصلی فیبریل های لنگر در محل اتصال پوستی-اپیدرمی (DEJ) است. اتصال اتوآنتی بادی‌ها به کلاژن نوع VII متعاقباً منجر به جدا شدن اپیدرم و تشکیل تاول‌های مخاطی پوست می‌شود. EBA دارای دو زیرگروه بالینی اصلی است: انواع مکانیکی و التهابی. تظاهر نوع مکانیکی کلاسیک شامل شکنندگی پوست، تاول‌هایی با حداقل التهاب بالینی یا بافت‌شناسی، فرسایش در توزیع آکرال که با زخم بهبود می‌یابد، و تشکیل میلیا است. تمایز واریانت التهابی از سایر بیماری‌های تاولی خودایمنی، معمولاً پمفیگوئید تاولی (BP) اما همچنین پمفیگوئید غشای مخاطی (MMP)، پمفیگوئید برانستینگ-پری و درماتوز خطی IgA چالش برانگیز است. به دلیل مقاومت، درمان مرسوم اپیدرمولیز بولوزا اکویزیتا بسیار سخت است. در اینجا ما در مورد استراتژی‌های درمانی جدیدی صحبت می‌کنیم که به‌طور بالقوه می‌توانند کیفیت زندگی بیماران مبتلا به EBA را بهبود بخشند.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Epidermolysis Bullosa Acquisita—Current and Emerging Treatments

 

Abstract

 Epidermolysis bullosa acquisita (EBA) is a rare chronic autoimmune subepidermal blistering disease of the skin and mucous membranes, usually beginning in adulthood. EBA is induced by autoantibodies to type VII collagen, a major component of anchoring fibrils in the dermal–epidermal junction (DEJ). The binding of autoantibodies to type-VII collagen subsequently leads to the detachment of the epidermis and the formation of mucocutaneous blisters. EBA has two major clinical subtypes: the mechanobullous and inflammatory variants. The classic mechanobullous variant presentation consists of skin fragility, bullae with minimal clinical or histological inflammation, erosions in acral distribution that heal with scarring, and milia formation. The inflammatory variant is challenging to differentiate from other autoimmune bullous diseases, most commonly bullous pemphigoid (BP) but also mucous membrane pemphigoid (MMP), Brunsting–Perry pemphigoid, and linear IgA dermatosis. Due to its recalcitrance conventional treatment of epidermolysis bullosa acquisita is shown to be demanding. Here we discuss novel therapeutic strategies that have emerged and which could potentially improve the quality of life in patients with EBA.