مرور سیستملتیک مقایسه اثربخشی و پذیرش بیست و یک داروی ضد دپرشن (افسردگی)

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 24

تعداد کلمات : 7300

مجله : Lancet

انتشار : 2018

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
7 نوامبر 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1301 بازدید
84,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:مرور سیستملتیک مقایسه اثربخشی و پذیرش بیست و یک داروی ضد دپرشن (افسردگی) جهت درمان افراد مبتلا به افسردگی ماژور

 چکیده

پیش زمینه: اختلال افسردگی ماژور یکی از شایع‌ترین، سنگین‌ترین و پرهزینه‌ترین اختلالات روانی در سراسر جهان در بزرگسالان است. درمان‌های دارویی و غیر دارویی در دسترس است. با این حال، به دلیل منابع ناکافی، داروهای ضد افسردگی بیشتر از مداخلات روانی استفاده می‌شود(داروی ضد دپرشن (افسردگی)). تجویز این عوامل باید با بهترین شواهد موجود اطلاع داده شود. بنابراین، ما به دنبال به روز رسانی و گسترش کار قبلی خود برای مقایسه و رتبه بندی داروهای ضد افسردگی برای درمان حاد بزرگسالان مبتلا به اختلال افسردگی ماژور تک قطبی بودیم. روش‌ها. ما یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز شبکه انجام دادیم. ما ثبت نام مرکزی کارآزمایی های کنترل شده Cochrane، CINAHL، Embase، پایگاه داده LILACS، MEDLINE، MEDLINE In-Process، PsycINFO، وب سایت‌های آژانس‌های نظارتی و ثبت‌های بین المللی را برای کارآزمایی های کنترل شده منتشرشده و منتشر نشده، دوسوکور، تصادفی کنترل شده از ابتدا تا ۸ ژانویه ۲۰۱۶٫ ما کارآزمایی های کنترل دارونما و سر به سر ۲۱ داروی ضدافسردگی را که برای درمان حاد بزرگسالان (۱۸ سال و هر دو جنس) با اختلال افسردگی ماژور که بر اساس معیارهای استاندارد عملیاتی تشخیص داده شده بود، مورد استفاده قرار دادیم. ما کارآزمایی ها و آزمایشات شبه تصادفی را که ناقص بودند یا شامل ۲۰ درصد یا بیشتر شرکت کنندگان مبتلا به اختلال دوقطبی، افسردگی روان پریشی یا افسردگی مقاوم به درمان بودند، حذف کردیم. یا بیماران مبتلا به یک بیماری جدی پزشکی همزمان. ما داده‌ها را پس از سلسله مراتب از پیش تعریف شده استخراج کردیم. در متاآنالیز شبکه، از داده‌های سطح گروه استفاده کردیم. ما خطر سوگیری مطالعات را مطابق با کتاب راهنمای کاکرین برای مرور سیستماتیک مداخلات و اطمینان از شواهد با استفاده از چارچوب ارزیابی، توسعه و ارزیابی توصیه‌ها ارزیابی کردیم. نتایج اولیه اثربخشی (میزان پاسخ) و قابل قبول بودن (قطع درمان به هر دلیلی) بود. ما نسبت شانس خلاصه (OR) را با استفاده از متاآنالیز زوجی و شبکه با اثرات تصادفی برآورد کردیم. این مطالعه با PROSPERO، شماره CRD42012002291 ثبت شده است. یافته‌ها ما ۲۸ ۵۵۲ استناد را شناسایی کردیم و از این تعداد ۵۲۲ کارآزمایی شامل ۱۱۶ ۴۷۷ شرکت کننده بود. از نظر اثربخشی، همه داروهای ضدافسردگی م than ثرتر از دارونما بودند و OR بین ۲ • ۱۳ (۹۵٪ فاصله اطمینان [CrI] 1 • ۸۹–۲ • ۴۱) برای آمی تریپتیلین و ۱ • ۳۷ (۱ • ۱۶–۱ • ۶۳) متغیر بود. ) برای reboxetine. برای مقبولیت، فقط آگوملاتین (OR 0 • ۸۴، ۹۵٪ CrI 0 • ۷۲–۰ • ۹۷) و فلوکستین (۰ • ۸۸، ۰ • ۸۰–۰ • ۹۶) با ترشح کمتر نسبت به دارونما همراه بودند، در حالی که کلومیپرامین بدتر از دارونما (۱ • ۳۰، ۱ • ۰۱–۱ • ۶۸). وقتی همه کارآزمایی ها در نظر گرفته شد، تفاوت OR در بین داروهای ضدافسردگی بین ۱ • ۱۵ تا ۱ • ۵۵ برای اثربخشی و از ۰ • ۶۴ تا ۰ • ۸۳ برای مقبولیت، با CrIs گسترده در اکثر تجزیه و تحلیل‌های مقایسه‌ای. در مطالعات رودررو، آگوملاتین، آمی تریپتیلین، اسکیتالوپرام، میرتازاپین، پاروکستین، ونلافاکسین و ورتیوکستین نسبت به سایر داروهای ضد افسردگی موثرتر بودند (محدوده ORs 1 • ۱۹-۱ • ۹۶)، در حالی که فلوکستین، فلووکسامین، ربکستین و ترازودون کم موثرترین داروها بودند (۰ • ۵۱–۰ • ۸۴). برای مقبولیت، آگوملاتین، سیتالوپرام، اسکیتالوپرام، فلوکستین، سرترالین و ورتیوکستین نسبت به سایر داروهای ضد افسردگی قابل تحمل تر بودند (محدوده OR 0 43 43–۰ • ۷۷)، در حالی که آمی تریپتیلین، کلومیپرامین، دولوکستین، فلووکسامین، ربکستین، ترازوکسون و بالاترین میزان ترک تحصیل (۱ • ۳۰-۲ • ۳۲). ۴۶ مورد (۹٪) از ۵۲۲ کارآزمایی به عنوان خطر بالای سوگیری، ۳۸۰ (۷۳٪) کارآزمایی ها متوسط ​​و ۹۶ (۱۸٪) کم ارزیابی شدند. و اطمینان از شواهد متوسط ​​تا بسیار پایین بود. تفسیر. همه داروهای ضد افسردگی در بزرگسالان مبتلا به اختلال افسردگی ماژور موثرتر از دارونما بود. تفاوت‌های کوچکتر بین داروهای فعال هنگامی که آزمایشات کنترل شده با دارونما در تجزیه و تحلیل گنجانده شد، مشاهده شد، در حالی که تنوع بیشتری در کارآیی و مقبولیت در آزمایشات رو در رو وجود داشت. این نتایج باید به عملکرد مبتنی بر شواهد کمک کند و به بیماران، پزشکان، توسعه دهندگان راهنما و سیاست گذاران درباره مزایای نسبی داروهای ضد افسردگی مختلف اطلاع دهد(داروی ضد دپرشن (افسردگی)).

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Comparative efficacy and acceptability of 21 antidepressant drugs for the acute treatment of adults with major depressive disorder: a systematic review and network meta-analysis

Abstract

Background

Major depressive disorder is one of the most common, burdensome, and costly psychiatric disorders worldwide in adults. Pharmacological and non-pharmacological treatments are available; however, because of inadequate resources, antidepressants are used more frequently than psychological interventions. Prescription of these agents should be informed by the best available evidence. Therefore, we aimed to update and expand our previous work to compare and rank antidepressants for the acute treatment of adults with unipolar major depressive disorder.

Methods

We did a systematic review and network meta-analysis. We searched Cochrane Central Register of Controlled Trials, CINAHL, Embase, LILACS database, MEDLINE, MEDLINE In-Process, PsycINFO, the websites of regulatory agencies, and international registers for published and unpublished, double-blind, randomised controlled trials from their inception to Jan 8, 2016. We included placebo-controlled and head-to-head trials of 21 antidepressants used for the acute treatment of adults (≥18 years old and of both sexes) with major depressive disorder diagnosed according to standard operationalised criteria. We excluded quasi-randomised trials and trials that were incomplete or included 20% or more of participants with bipolar disorder, psychotic depression, or treatment-resistant depression; or patients with a serious concomitant medical illness. We extracted data following a predefined hierarchy. In network meta-analysis, we used group-level data. We assessed the studies' risk of bias in accordance to the Cochrane Handbook for Systematic Reviews of Interventions, and certainty of evidence using the Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation framework. Primary outcomes were efficacy (response rate) and acceptability (treatment discontinuations due to any cause). We estimated summary odds ratios (ORs) using pairwise and network meta-analysis with random effects. This study is registered with PROSPERO, number CRD42012002291.

Findings

We identified 28 552 citations and of these included 522 trials comprising 116 477 participants. In terms of efficacy, all antidepressants were more effective than placebo, with ORs ranging between 2·13 (95% credible interval [CrI] 1·89–2·41) for amitriptyline and 1·37 (1·16–1·63) for reboxetine. For acceptability, only agomelatine (OR 0·84, 95% CrI 0·72–0·97) and fluoxetine (0·88, 0·80–0·96) were associated with fewer dropouts than placebo, whereas clomipramine was worse than placebo (1·30, 1·01–1·68). When all trials were considered, differences in ORs between antidepressants ranged from 1·15 to 1·55 for efficacy and from 0·64 to 0·83 for acceptability, with wide CrIs on most of the comparative analyses. In head-to-head studies, agomelatine, amitriptyline, escitalopram, mirtazapine, paroxetine, venlafaxine, and vortioxetine were more effective than other antidepressants (range of ORs 1·19–1·96), whereas fluoxetine, fluvoxamine, reboxetine, and trazodone were the least efficacious drugs (0·51–0·84). For acceptability, agomelatine, citalopram, escitalopram, fluoxetine, sertraline, and vortioxetine were more tolerable than other antidepressants (range of ORs 0·43–0·77), whereas amitriptyline, clomipramine, duloxetine, fluvoxamine, reboxetine, trazodone, and venlafaxine had the highest dropout rates (1·30–2·32). 46 (9%) of 522 trials were rated as high risk of bias, 380 (73%) trials as moderate, and 96 (18%) as low; and the certainty of evidence was moderate to very low.

Interpretation

All antidepressants were more efficacious than placebo in adults with major depressive disorder. Smaller differences between active drugs were found when placebo-controlled trials were included in the analysis, whereas there was more variability in efficacy and acceptability in head-to-head trials. These results should serve evidence-based practice and inform patients, physicians, guideline developers, and policy makers on the relative merits of the different antidepressants.