آنمی، از جمله علل و درمان آندر بیماران با بیماری مزمن کلیوی (CKD) به مدت ۴۰ سال موضوع تحقیق بوده است. با کشف اریتروپویتین و توسعه عوامل تحریک کننده اریتروپویزیس قابل تزریق (ESA) و سپس انجام کارازمایی های بالینی کنترل شده تصادفی که شیوه‌های بالینی را تغییر داده است، پیشرفت‌های زیادی حاصل شده است(درمان کم خونی دربیماری مزمن کلیه). کارآزمایی های چندگانه که در آنها ESA های مختلف با دارونما یا با یکدیگر مقایسه شده‌اند، فرضیه‌هایی را در مورد ارزش هدف قرار دادن سطح هموگلوبین بالاتر در بیماران مبتلا به CKD آزمایش کرده‌اند. چنین تحقیقاتی نتایج متغیری را درخصوص مزایا (به عنوان مثال، کاهش نیاز به تزریق یا بهبود کیفیت زندگی) و همچنین آسیب (به عنوان مثال، افزایش ترومبوز در استخوان‌های شریانی، سکته مغزی و مرگ و میر ناشی از سرطان) ارائه کرده‌اند. این که آیا آسیب‌های شناسایی شده به دلیل افزایش غلظت هموگلوبین، تجویز بیش از حد ESA یا استفاده از ESA در زیرجمعیت های ها با میزان بالای شرایط همزیستی است، مشخص نیست. آسیب‌های آشکار منجر به تفسیر محتاطانه هدف “ایده آل” هموگلوبین (۱۰ تا ۱۱ میلی گرم در دسی لیتر برای همه بیماران) و هشدار برای ESA ها شد. توصیه‌های فعلی در مورد درمان کم خونی است(درمان کم خونی دربیماری مزمن کلیه).