بی تحرکی و فعالیت بدنی در دیابت نوع ۲ در طی کوید-۱۹

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 5

تعداد کلمات : 2000

مجله : Diabetic Medicine

انتشار : 2020

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
8 فوریه 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1115 بازدید
21,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:بی تحرکی و فعالیت  بدنی در دیابت نوع ۲ در طی کوید-۱۹

 چکیده

به منظور به حداقل رساندن گسترش COVID-19 ، مسئولان در سراسر جهان اقدامات سختگیرانه قرنطینه را صادر کرده اند.   این اقدام ضروری برای محدود کردن فعالیت بدنی (PA) منجر به افزایش زمان کم تحرکی (زمان SED) ، استرس و   گلیسمی می شود. COVID-19 آسیب پذیری عمده جمعیت های مبتلا به بیماری های قبلی را برجسته کرده است.   دیابت نوع ۲ (T2DM) یک بیماری عمده برای پیشرفت COVID- 19 و نقاط انتهایی نامطلوب است ، و گلوکز خون به خوبی کنترل شده با کاهش قابل توجهی   پیامدهای نامطلوب و مرگ همراه است .  در بیماران T2DM ، با یا بدون COVID-19 ، هدف دستیابی به کنترل قند خون مطلوب است. تاکنون مشخص نیست که آیا کنترل قند خون خوب در یک مرکز سرپایی T2DM برای جلوگیری از COVID-19 کافی است ، اما کنترل قند خون با HbA1c <7٪ و تنوع گلوکز پلاسما که بین ۷۲ و ۱۴۴ میلی گرم در دسی لیتر حفظ می شود می تواند خطر عفونتهایی که ممکن است منجر به بستری شوند را کاهش دهد(دیابت نوع ۲ در طی کوید-۱۹).     شواهد مستدلی وجود دارد که متوسط برنامه های تمرینی هوازی و مقاومتی در بهبود کنترل روزانه گلوکز ، سطح هموگلوبین A1c و فاکتورهای خطر ساز قلبی عروقی قابل اصلاح در افراد کم تحرک با T2DM8 و همچنین بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت موثر است.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Sedentariness and physical activity in type 2 diabetes during the COVID-19 pandemic

Abstract

 In order-to minimize COVID-19 spread, authorities worldwide have ordered stringent lockdown measures.1 This necessary measure limiting physical activity (PA) results in increasing sedentary time (SEDTime), stress and glycaemic variability. COVID-19 has highlighted the major vulnerability of populations with pre-existing comorbidities.2 Type 2 diabetes mellitus (T2DM) is a major comorbidity for COVID- 19 progression and adverse endpoints, and well-controlled blood glucose is associated with a significant reduction in the composite of adverse outcomes and death.3,4 In a T2DM patients, with or without COVID-19, the goal remain to achieve optimal glycaemic control. To date, it is unclear if good glycaemic control in a T2DM outpatient setting is sufficient to prevent COVID-19, but glycaemic control with a HbA1c <7% and plasma glucose variability maintained between 72 and 144 mg/dL could reduce the risk of infections that might lead to hospitalizations.5,6 Such patients setting, if fit, might well benefit from maintained PA, and if sedentary and unfit, would greatly benefit from increased PA and reducing SED-Time.7 There are solid evidence that moderate combined aerobic and resistance training programmes are effective in improving daily glucose control, haemoglobin A1c levels and modifiable cardiovascular risk factors in sedentary subjects with T2DM8 as well as improving mental health-related quality of life wellbeing.