حذف فیتوتوکسین ها در ماسه صافی مورد استفاده برای تصفیه آب آشامیدنی

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 25

تعداد کلمات : 8800

مجله : Water Research

انتشار : 2021

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
18 دسامبر 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1103 بازدید
34,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:حذف فیتوتوکسین ها در ماسه صافی مورد استفاده برای تصفیه آب آشامیدنی

 چکیده

فیتوتوکسین ها – سموم تولید شده توسط نیروگاه‌ها – آلاینده‌هایی هستند که می‌توانند کیفیت آب آشامیدنی را مختل کنند. آن‌ها گروه بزرگی از ترکیبات سمی و نیمه پایدار را در بر می‌گیرند که در آب‌های تراوش و در چاه‌های کم عمق مورد استفاده برای تولید آب آشامیدنی شناسایی شده‌اند. اگر فیتوتوکسین‌ها وارد چاه‌هایی شوند که برای تولید آب آشامیدنی استفاده می‌شوند، باید دانست که آیا فرآیندهای تصفیه آب آشامیدنی آنها را از فاز آب حذف می‌کند یا خیر. با این حال، در حال حاضر مشخص نیست که آیا فیتوتوکسین ها در طول تصفیه سنتی آب‌های زیرزمینی با استفاده از صافیهای شنی به عنوان فرآیند اصلی تصفیه پایدار می‌مانند یا خیر. هدف از این مطالعه بررسی پتانسیل حذف فیتوتوکسین ها در صافیهای شنی بیولوژیکی و ارزیابی مشابه بودن پتانسیل حذف در آبرسانی های مختلف است.

نمونه‌های کوچک با ماسه صافی و آب آشامیدنی جمع‌آوری‌شده در آب‌های مختلف مبتنی بر آب‌های زیرزمینی راه‌اندازی شدند. برای پایش بر حذف فیتوتوکسین (پتاکیلوزید، کاوداتوزید، گرامین، اسپارتئین، N-اکسید ژاکوبین، N-اکسید سنکیونین و کافئین) در غلظت‌های اولیه ۳۰۰ میکروگرم در L-1 استفاده شد که تقریباً می‌باشد. دو مرتبه بزرگتر از آنچه در حال حاضر در محیط شناسایی شده است، اما انتظار می‌رود شرایط محیطی شدید را پوشش دهد. حذف در یک دوره ۱۴ روزه پایش شد. علیرغم غلظت اولیه بالا، تمام ماسه‌های صافی پتاکیلوزید و کاوداتوزید را به طور کامل از فاز آب حذف کردند و در آبکاری که نرم شدن پلت قبل از صافیاسیون سریع ماسه انجام شد (PH 8.4)، حذف کامل در ۳۰ دقیقه اول اتفاق افتاد. تمام شن‌های صافی گرامین و اسپارتئین را عمدتاً با یک فرآیند بیولوژیکی حذف کردند، در حالی که N-اکسید ژاکوبین، N-اکسید سنسوزنیک و کافئین در ماسه‌های صافی مقاوم بودند. در طی تخریب پتاکیلوزید و کائوداتوزید، ما تشکیل و متعاقب آن حذف محصولات تخریب پتروزین B و A را مشاهده کردیم. تفاوت بین جوامع باکتریایی بررسی شده توسط تجزیه و تحلیل ژن ۱۶S و ۱۸S rRNA حذف متفاوت در ماسه صافی را توضیح نمی‌دهد.

هر پنج ماسه صافی بررسی شده بدون توجه به شیمی آب و منشاء آب، الگوهای تخریب مشابهی را نشان دادند. در سیستم‌های تصفیه آب آشامیدنی، صافی‌های شنی بیولوژیکی ممکن است آلاینده‌های فیتوتوکسین مانند پتاکیلوزید، کائوداتوزید، گرامین، اسپارتئین را حذف کنند، در حالی که برای سایر ترکیبات به عنوان مثال. ژاکوبین نیتروژن اکسید تحقیقات بیشتری شامل گزینه‌های تصفیه ی پیشرفته‌تر مورد نیاز است.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Removal of phytotoxins in filter sand used for drinking water treatment

Abstract

 Phytotoxins - toxins produced by plants – are contaminants with the potential to impair drinking water quality. They encompass a large group of toxic, partially persistent compounds that have been detected in seepage waters and in shallow wells used for drinking water production. If phytotoxins enter wells used for drinking water production, it is essential to know if the drinking water treatment processes will remove them from the water phase. However, it is currently unknown whether phytotoxins remain stable during traditional groundwater treatment using sand filters as the main treatment process. The objective of this study is to investigate removal potential of phytotoxins in biological sand filters and to asses if the removal potential is similar at different waterworks. Microcosms were set up with filter sand and drinking water collected at different groundwaterbased waterworks. To be able to monitor phytotoxin removal (ptaquiloside, caudatoside, gramine, sparteine, jacobine N-oxide, senecionine N-oxide and caffeine) were applied at initial concentrations of 300 µg L-1, which is approx. two orders of magnitude higher than currently detected in environment, but expected to cover extreme environmental conditions. Removal was monitored over a period of 14 days. Despite the high initial concentration, all filter sands removed ptaquiloside and caudatoside completely from the water phase and at waterworks where pellet softening was implemented (pH 8.4) prior to rapid sand filtration, complete removal occurred within the first 30 minutes. All filter sands removed gramine and sparteine, primarily by a biological process, while jacobine N-oxide, senecionine N-oxide and caffeine were recalcitrant in the filter sands. During degradation of ptaquiloside and caudatoside we observed formation and subsequent removal of degradation products pterosin B and A. Filter sands with the highest removal potential were characterised by high contents of deposited iron and manganese oxides and hence large specific surface areas. Difference between bacterial communities investigated by 16S and 18S rRNA gene analyses did not explain different removal in the filter sands. All five investigated filter sands showed similar degradation patterns regardless of water chemistry and waterworks of origin. In drinking water treatment systems biological sand filters might therefore remove phytotoxin contaminants such as ptaquiloside, caudatoside, gramine, sparteine, while for other compounds e.g. jacobine N-oxide, senecionine N-oxide further investigations involving more advanced treatment options are needed.