چشم انداز ها و دیدگاه‌های مربوط به مسائل و مدیریت جهانی مایکوتوکسین

چشم انداز ها و دیدگاه‌های مربوط به مسائل و مدیریت جهانی مایکوتوکسین

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 25

تعداد کلمات : 12900

مجله : Plant Disease

انتشار : 2021

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : بالا

:

تاریخ انتشار
13 فوریه 2022
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1244 بازدید
39,000 تومان
دانلود اصل مقاله

عنوان فارسی مقاله:چشم انداز ها و دیدگاه‌های مربوط به مسائل و مدیریت جهانی مایکوتوکسین از کارگروه ذرت میکوکی

چکیده

درک ما از نقش مایکوتوکسین ها در ایمنی مواد غذایی و خوراک از دهه ۱۹۶۰ که مایکوتوکسین ها برای اولین بار به صراحت شناخته شدند، به طور مداوم تکامل یافته است. صدها متابولیت قارچی سمی در حال حاضر توصیف شده اند و بسیاری از آنها در ذرت وجود دارند. در میان این بی شمار مایکوتوکسین ها، مشخص شده است که چهار نوع وجود دارد که به طور مداوم بر ذرت و حیواناتی که آن را مصرف می کنند تأثیر می گذارد. اینها آفلاتوکسین ها، دئوکسی نیوالنول (DON) و سایر تریکوتسن ها، فومونیزین ها و زئارالنون هستند (مونکلود۲۰۱۹). در نتیجه، تلاش‌ها برای مدیریت خطرات مایکوتوکسین در ذرت بر روی این ترکیبات و قارچ‌های تولیدکننده آنها در درجه اول، Aspergillus fla-vus (شکل ۱a)، Fusarium graminearum (شکل ۱b، c)، و F. verticillioides (شکل ۱d، e، f)متمرکز شده است.. پوسیدگی های بلال ناشی از F. graminearum و گونه های مرتبط با آن به عنوان “پوسیدگی بلال جیبرلا”، “پوسیدگی بلال قرمز” یا “فوزاریس قرمز” طبقه بندی می شوند، در حالی که آنهایی که توسط F. verticillioides و گونه های مرتبط ایجاد می شوند اغلب به عنوان “پوسیدگی بلال فوزاریوم” طبقه بندی می شوند. “پوسیدگی بلال صورتی” یا “فوزاریوز صورتی”. بوم‌شناسی، اپیدمیولوژی و مدیریت این قارچ‌ها و سموم آن‌ها از چندین دیدگاه در طول دهه گذشته مورد بررسی قرار گرفته است ( میلر۲۰۱۹). ). اگرچه ده‌ها مایکوتوکسین دیگر و گونه‌های قارچی سم‌زا در ذرت وجود دارد، مدیریت با هدف این سه گونه و سموم آن‌ها اثراتی دارد که به طور موثر به بسیاری از گونه‌های کمتر رایج و مایکوتوکسین‌ها منتقل می‌شود(مسائل و مدیریت جهانی مایکوتوکسین).

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Perspectives on Global Mycotoxin Issues and Management From the MycoKey Maize Working Group

Abstract

 Our perception of the role of mycotoxins in food and feed safety has evolved continuously since the 1960s when mycotoxins were first explicitly recognized. Hundreds of toxic fungal metabolites now have been described and many of them occur in maize. Among this myriad of mycotoxins, it has become clear that there are four types that consistently affect maize and the animals that consume it; these are aflatoxins, deoxynivalenol (DON) and other trichothecenes, fumonisins, and zearalenone (Munkvold et al. 2019). As a result, efforts to manage mycotoxin risks in maize have focused on these compounds and the fungi that produce them; primarily, Aspergillus flavus (Fig. 1a), Fusarium graminearum (Fig. 1b, c), and F. verticillioides (Fig. 1d, e, f). Ear rots caused by F. graminearum and related species are categorized as “Gibberella ear rot,” “red ear rot,” or “red fusariosis,” whereas those caused by F. verticillioides and related species are often categorized as “Fusarium ear rot,” “pink ear rot,” or “pink fusariosis.” Ecology, epidemiology, and management of these fungi and their toxins have been reviewed from several perspectives during the past decade (Miller et al. 2014; Munkvold 2014; Munkvold et al. 2019; Palumbo et al. 2020; Perrone and Gallo 2017). Although there are dozens of other mycotoxins and toxigenic fungal species in maize, management aimed at these three species and their toxins has effects that carry over effectively to many of the less common species and mycotoxins.