آنتی بادی های مونوکلونال به عنوان عوامل بالقوه درمانی COVID-19

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 32

تعداد کلمات : 14900

مجله : Covid

انتشار : 2022

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
29 جولای 2022
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1457 بازدید
39,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:آنتی بادی های مونوکلونال به عنوان عوامل بالقوه درمانی COVID-19

 چکیده

  همه‌گیری کووید-۱۹ همچنان باعث تلفات جانی و فشار زیادی بر عملکرد جوامع در سراسر جهان می‌شود. با وجود ابعاد فاجعه آمیز این شیوع ویروسی، هنوز هیچ درمان موثری در دسترس نیست. واکسن‌های کووید-۱۹، اگرچه مؤثر و یک دستاورد علمی با ابعاد تاریخی هستند، فقط می‌توانند در پیشگیری استفاده شوند و به واکسیناسیون اکثریت یک جمعیت معین نیاز دارند. درمان‌های پلاسما نقاهت‌بخش نیاز به آزمایش گروه خونی و بستری شدن بیمار در بیمارستان دارند و به سختی می‌توان آن‌ها را در مقیاس یک جمعیت اجرا کرد. آنتی بادی های مونوکلونال را می توان با کشت سلول های هیبریدوما به صورت انبوه تولید کرد و برای آنتی ژن های ویروسی بسیار اختصاصی است. علاوه بر این، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال نسبت به سایر روش‌های ایمن‌سازی فعال، اثرات تکرارپذیرتری تولید می‌کنند و می‌توانند از طریق مهندسی آن را بیشتر تقویت کنند. در حال حاضر، دو رویکرد برای درمان کووید-۱۹ با استفاده از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال وجود دارد که هر کدام دارای چندین آنتی‌بادی هستند که در حال حاضر در حال توسعه یا در حال آزمایش بالینی هستند. اولین روش از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال استفاده می‌کند که پروتئین‌های اسپایک ویروسی را هدف قرار می‌دهند تا ورود ویروس به سلول میزبان را مسدود کرده و ذرات ویروسی را برای تخریب توسط سلول‌های ایمنی میزبان علامت‌گذاری کنند. رویکرد دوم از آنتی‌بادی‌هایی استفاده می‌کند که سیتوکین‌ها را خنثی می‌کنند، که در سندرم آزادسازی سیتوکین نقش دارند، که مسئول بسیاری از مخرب‌ترین علائم مرتبط با COVID-19 است، بنابراین التهاب سیستمیک و در نهایت مرگ و میر بیماران را کاهش می‌دهد. اگر قرار باشد آنتی‌بادی‌های مونوکلونال به عوامل اصلی درمانی در درمان کووید-۱۹ تبدیل شوند، هنوز چندین چالش وجود دارد که باید بر آن غلبه کرد. با وجود این، این زمینه تحقیقاتی جهشی عظیم به جلو را تجربه می‌کند و مقدار استثنایی از داده‌های بالینی جمع‌آوری‌شده تاکنون می‌تواند به عنوان زمینه‌ای برای توسعه درمان‌های آنتی‌بادی مونوکلونال ضد ویروسی موثر و گسترده در دسترس باشد.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Monoclonal Antibodies as Potential COVID-19 Therapeutic Agents

Abstract

 The COVID-19 pandemic continues to cause tremendous loss of life and put massive strain on the functioning of societies worldwide. Despite the cataclysmic proportions of this viral outbreak, as of yet, no effective curative treatment is available. COVID-19 vaccines, while effective and a scientific achievement of historical proportions, can only be utilized in prophylaxis and require vaccination of the majority of a given population. Convalescent plasma therapies require blood group testing and patient hospitalization and are difficult to put into place in the scale of a population. Monoclonal antibodies can be mass produced with hybridoma cell culture and are highly specific to viral antigens. What is more, monoclonal antibodies produce far more reproducible effects than other approaches to active immunization and can be further enhanced through engineering. Currently, there exist two approaches to COVID-19 treatment with use of monoclonal antibodies, each with several antibodies currently under development or in clinical testing. The first of the approaches utilizes monoclonal antibodies, which target viral spike proteins to block viral entry into host cell and mark viral particles for destruction by host immune cells. The second approach utilizes antibodies that neutralize cytokines, which take part in cytokine release syndrome, which is responsible for many of the most damaging symptoms associated with COVID-19, thus reducing systemic inflammation and ultimately—patient morbidity and mortality. There yet remain several challenges to overcome if monoclonal antibodies are to become mainstream therapeutic agents in the treatment of COVID-19. Despite this, this field of research is experiencing a massive forward leap and the exceptional amount of clinical data gathered so far can serve as groundwork for the development of effective and widely available antiviral monoclonal antibody treatments.