عنوان فارسی مقاله:روند تکامل دولت – ملت  سازی  در مصر

چکیده

دولت یکی از مفاهیم بنیادی علم سیاست محسوب می‌شود. اهمیت دولت به گونه‌ای است که عده‌ای از دانشمندان علوم سیاسی، علم سیاست را «علم بررسی و مطالعه‌ی دولت» تعریف می‌کنند. در حقیقت، عصری که ما در آن زندگی می‌کنیم، روابط جمعی و زندگی مسالمت آمیز انسان‌ها در کنارهم بدون وجود دولت امکان پذیر نبوده و فقط در عالم اندیشه قابل تصور است؛ از لحاظ عملی نمی‌توان زندگی سیاسی را بدون دولت تصور کرد (میگدال ۲۰۰۱). حال حاضر مفهوم «جامعه‌ی بی‌دولت» فقط در عالم نظر وجود دارد و نمی‌توان مصداق عینی و نمونه‌ی واقعی در جهان برای آن پیدا نمود؛ اما با وجود همگون شدن جهان از نظر وجود و حاکمیت دولت‌ها، تمامی دولت‌ها مانند هم نیستند (کابال ۱۹۹۷)؛ برخی از دولت‌ها قدرتمند، کارآمد و با ثبات و برخی دیگر ضعیف، نا توان، نابسامان و ناکارآمدند.دولت‌سازی (state – building) اصطلاحی است که از دهه ۱۹۹۰ م وارد ادبیات سیاسی گردید. این مفهوم در حال حاضر بیشتر در مباحث مربوط به توسعه سیاسی و مسائل کشورهای جهان سوم به کار گرفت (اتاوی ۲۰۰۲) ه می‌شود. اصطلاح دیگری که در عرض این مفهوم مطرح است، ملت سازی (nation – building) است. گاهی هم ترکیبی از این دو اصطلاح یعنی دولت – ملت سازی از سوی اندیشمندان به کار می‌رود. (ساموئل ۲۰۰۶). اینکه دولت‌سازی مقدم است یا ملت‌سازی، بحث‌های دامنه‌داری را میان اندیشمندان علم سیاست به وجود آورد (موس و همکاران ۲۰۰۶) ه است. اساس نظریه‌های دولت‌سازی، شکل‌گیری دولت گاهی در نتیجه‌ی تحولات و روند‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی داخلی شکل می‌گیرد که به آن «پروسه‌ی دولت‌سازی» می‌گویند؛ و دولت‌سازی گاهی نه از کانال طبیعی و درون کشوری بلکه به وسیله‌ی نیروهای خارجی صورت می‌پذیرد که به آن «پروژه‌ی دولت‌سازی» می‌گویند OECD) 2006)(روند تکامل دولت – ملت سازی).

ادامه مطلب