مدیریت سود شرکت‌های ورشکسته (ناتوان در پرداخت بدهی) و پیش بینی نکول شرکت‌ها از طریق اقلام تعهدی اختیاری

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 44

تعداد کلمات : 13000

مجله : International Journal of Financial Studies

انتشار : 2021

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

فونت ترجمه : Bنازنین 12

تاریخ انتشار
23 اکتبر 2023
دسته بندی
تعداد بازدیدها
3272 بازدید
79,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:مدیریت سود شرکت‌های ورشکسته (ناتوان در پرداخت بدهی) و پیش بینی نکول شرکت‌ها از طریق اقلام تعهدی اختیاری

 چکیده

 مطالعات در خصوص ویژگی‌های مدیریت سود شرکت‌های ورشکسته (ناتوان در پرداخت بدهی) بسیار مهم است، زیرا اثرات موجی حسابداری فرصت‌طلبانه و ورشکستگی یک شرکت بر جامعه می‌تواند گسترده و معنی دار باشد. این مطالعه مجموعه داده‌های شرکت‌های پذیرفته نشده را به چهار گروه تقسیم می‌کند (شرکت‌های بزرگی که حسابرسی خارجی دریافت کرده‌اند؛ شرکت‌های کوچک و متوسط (SMEs) که حسابرسی خارجی دریافت کرده‌اند؛ SMES که حسابرسی خارجی دریافت نکرده‌اند؛ کسب‌وکارهای خصوصی که حسابرسی خارجی دریافت نکرده‌اند.) و تجزیه و تحلیل می‌کند که آیا تفاوت‌هایی از نظر اقلام تعهدی اختیاری بین گروه‌ها وجود دارد یا خیر. این مطالعه همچنین از رگرسیون لاجیت زمان گسسته برای تعیین اینکه آیا استفاده از اقلام تعهدی اختیاری پیش بینی کننده ورشکستگی شرکت‌های غیر بورسی است یا خیر استفاده می‌کند. این مطالعه از چندین مدل (مدل جونز اصلاح شده، مدل کوتاری و مدل تطبیق عملکرد توسط گروه ROA) برای اندازه‌گیری اقلام تعهدی اختیاری استفاده کرد که به عنوان شاخصی برای مدیریت سود استفاده شد. نتایج مطالعه ما نشان داد که در یک سال قبل از ورشکستگی، اقلام تعهدی اختیاری در بین شرکت‌های خصوصی غیرحسابرسی‌شده خارجی، و پس از آن شرکت‌های کوچک و متوسط حسابرسی نشده خارج از کشور، شرکت‌های کوچک و متوسط حسابرسی شده خارجی، و شرکت‌های بزرگ حسابرسی شده خارجی، بیشترین میزان را داشتند. اقلام تعهدی اختیاری شرکت‌های غیرورشکسته از دوره یک ساله تا سه ساله قبل از ورشکستگی بیشتر از شرکت‌های ورشکسته بود، و این تفاوت با نزدیک شدن به ورشکستگی افزایش یافت. نتایج نشان داد که اقلام تعهدی اختیاری توانایی پیش بینی ورشکستگی شرکت‌ها را در دو تا سه سال قبل از وقوع ورشکستگی دارند یا خیر، اما آنها پیش بینی یک سال قبل از وقوع ورشکستگی را تأیید نمی‌کنند. یافته‌ها نشان می‌دهد که اطلاعات حسابداری اضافی باید با هم برای پیش‌بینی ورشکستگی شرکت‌های غیر بورسی استفاده شود.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Earnings Management of Insolvent Firms and the Prediction of Corporate Defaults via Discretionary Accruals

 

Abstract

 Studies on the characteristics of insolvent firms’ earnings management are critical, as the ripple effects of a firm’s opportunistic accounting and insolvency on society can be widespread and significant. This study divides a dataset of unlisted firms into four groups (large firms that have received external audits; small- and medium-sized enterprises (SMEs) that received external audits; SMES that did not receive external audits; private businesses that did not receive external audits) and analyzes whether there are differences in terms of the discretionary accruals between groups. This study also uses discrete time logit regression to determine if the use of discretionary accruals is predictive of whether unlisted firms would become insolvent. This study used several models (a modified Jones model, a Kothari model, and performance matching model by ROA group) to measure discretionary accruals, which was used as a proxy for earnings management. The results of our study showed that, in the one year prior to insolvency, discretionary accruals were largest among non-externally audited private firms, followed by those of non-externally audited SMEs, externally audited SMEs, and externally audited large firms. The discretionary accruals of non-insolvent firms were larger than those of insolvent firms from the period of one year to three years preceding insolvency, and this difference increased as insolvency approached. The discretionary accruals were shown to have the ability to predict whether or not firms would become insolvent in two to three years before the occurrence of insolvency, but they did not support prediction for one year before the occurrence of insolvency. The findings suggest that additional accounting information should be used together to predict insolvency for unlisted firms.