بی عدالتی استعماری: آیا حقوق بین الملل مقصر است و جبران کننده؟

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 13

تعداد کلمات : 5400

مجله : Leiden Journal of International Law

انتشار : 2020

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
22 ژوئن 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1229 بازدید
27,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:بی عدالتی استعماری: آیا حقوق بین الملل مقصر  است و  جبران کننده؟

چکیده

 بی عدالتی استعماری یک اشتباه سرسری نیست که با گذشت زمان از بین برود. این یک واقعیت روزمره است همواره تکرار می‌شود. تأثیرات مداوم آن به وضوح با جنجال‌های مربوط به بازگشت استعمار فرهنگی، ظهور جنبش “جان سیاه پوستان مهم است”، بحث‌های معاصر درباره مفهوم “نژاد” یا گفتمان درباره آثار مربوط به برده داری نشان داده می‌شود. در طی قرن بیستم، “ساختارهای آشکار استعمار به آرامی از بین رفت”، اما برخی از “اصول اساسی آن به طور ضمنی تقویت شدند”. هانا آرنت هم افزایی های ساختاری بین استعمار و تمامیت خواهی قرن بیستم را در دهه ۱۹۵۰ برجسته کرده است.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

TITLE: Reckoning with colonial injustice: International law as culprit and as remedy?

Abstract

 Colonial injustice is not a distant wrong that passes away with time.1 It is an everyday reality that reproduces itself. Its ongoing effects are vividly illustrated by controversies of the return of cultural colonial objects,2 the rise of the ‘Black Lives Matter’ movement, contemporary debates about the concept of ‘race’ or the discourse over slavery-related monuments. In the course of the twentieth century, ‘overt structures of colonialism were slowly dismantled’, but some of ‘its underlying principles were implicitly reinforced’.3 Hannah Arendt has highlighted the structural synergies between colonialism and twentieth century totalitarianism in the 1950s.4 The (after)life of colonialism remains present in our relations to spaces, objects, persons or history.5