تنهایی، انزوای اجتماعی و تفاوت آنها: یک مطالعه تشخیصی در اختلال افسردگی مداوم

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 26

تعداد کلمات : 11000

مجله : Frontiers in Psychiatry

انتشار : 2020

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

:

تاریخ انتشار
5 می 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1260 بازدید
29,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:تنهایی، انزوای اجتماعی و تفاوت آنها: یک مطالعه تشخیصی در اختلال افسردگی مداوم و اختلال شخصیت مرزی

چکیده

زمینه و هدف: مشکلات بین فردی از ویژگیهای اصلی اختلال افسردگی مداوم (PDD) و اختلال شخصیت مرزی (BPD) است. به دلیل گرفتار شدن در یک حلقه معیوب معاملات ناکارآمد بین فردی، بیماران PDD و BPD در معرض خطر زیادی برای تجربه تنهایی طولانی مدت هستند. تنهایی، به نوبه خود، با ایجاد اختلالات روانی و مسیرهای بیماری مزمن همراه است. علاوه بر این، عوامل مختلفی ممکن است در تجربه تنهایی در طول عمر مؤثر باشد، مانند ویژگی‌های شبکه اجتماعی، سابقه بدرفتاری در دوران کودکی (CM) و سوگیری‌های شناختی- عاطفی مانند حساسیت به عدم پذیرش (RS). این مطالعه  تشخیصی با مقایسه بیماران PDD و BPD با کنترل سالم (HC) در اثر متقابل آن با بار علائم، ویژگی‌های شبکه اجتماعی، RS و همچنین CM،  موضوع تنهایی ادراک شده را برسی کرد.

 روش: سی و چهار بیمار PDD(DSMP5، ۱۵ زن، Mage = 38.2, SD = 12.3)، ۳۶ بیمار BPD(DSM-5; 19 female, Mage = 28.8, SD = 9.2) و HC با شاخصهای زیر ارزیابی شد: UCLA مقیاس تنهایی، شاخص شبکه اجتماعی (SNI؛ اندازه، تنوع  )، پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)، لیست علائم مرزی (BSL-23)، پرسشنامه آسیب‌های دوران کودکی (CTQ) و پرسشنامه حساسیت به رد (RSQ).

یافته‌ها: هر دو گروه بیمار سطح قابل توجهی بالاتر از تنهایی درک شده، شدت علائم و ویژگی‌های شبکه اجتماعی کوچکتر را در مقایسه با HC گزارش کردند. تنهایی با شدت علائم بالینی گزارش شده در PDD و در سطح روند در BPD ارتباط معنی داری داشت. علاوه بر این، تنهایی تمایل دارد که برای همه گروه‌ها به جز بیماران PDD به ویژگی‌های شبکه اجتماعی مربوط باشد. بیماران PDD و BPD RS و همچنین نمرات CTQ بالاتر از HC نشان دادند. سابقه سو abuse استفاده عاطفی و غفلت عاطفی با تنهایی در ارتباط بود، و این ارتباط توسط RS واسطه شد که توسط تجزیه و تحلیل مدیتیشن اکتشافی نشان داده شد(تشخیصی در اختلال افسردگی مداوم).

بحث: تنهایی در بیماران PDD و BPD بسیار شایع است و به بار کلی علائم کمک می‌کند. جالب اینجاست که تنهایی ارتباطی با تجربیات قبلی CM و همچنین RS فعلی دارد. بنابراین ما یک مدل جامع در مورد چگونگی تأثیر جنبه‌های درون فردی درون پویایی تنهایی در پرتو CM ارائه می‌دهیم. سرانجام، این مدل ممکن است پیامدهای بیشتری در مداخلات روان درمانی داشته باشد.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

TITLE: Loneliness, Social Isolation and Their Difference: A Cross-Diagnostic Study in Persistent Depressive Disorder and Borderline Personality Disorder

Abstract

 Background: Interpersonal difficulties are a key feature of persistent depressive disorder (PDD) and borderline personality disorder (BPD). Caught in a vicious circle of dysfunctional interpersonal transaction, PDD and BPD patients are at great risk of experiencing prolonged loneliness. Loneliness, in turn, has been associated with the development of mental disorders and chronic illness trajectories. Besides, several factors may contribute to the experience of loneliness across the lifespan, such as social network characteristics, a history of childhood maltreatment (CM), and cognitive-affective biases such as rejection sensitivity (RS). This cross-diagnostic study approached the topic of perceived loneliness by comparing PDD and BPD patients with healthy controls (HC) in its interplay with symptom burden, social network characteristics, RS as well as CM. Method: Thirty-four PDD patients (DSM-5; 15 female, Mage = 38.2, SD = 12.3), 36 BPD patients (DSM-5; 19 female, Mage = 28.8, SD = 9.2), and 70 age- and gender-matched HC were assessed cross-sectionally using the following self-report measures: UCLA Loneliness Scale, Social Network Index (SNI; size, diversity, and embeddedness), Beck Depression Inventory (BDI-II), Borderline Symptom List (BSL-23), Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), and Rejection Sensitivity Questionnaire (RSQ). Results: Both patient groups reported significantly higher levels of perceived loneliness, symptom severity, and smaller social network characteristics compared to HC. Loneliness was significantly correlated with severity of self-reported clinical symptoms in PDD and at trend level in BPD. Besides, loneliness tended to be related to social network characteristics for all groups except PDD patients. Both PDD and BPD patients showed higher RS as well as CTQ scores than HC. A history of emotional abuse and emotional neglect was associated with loneliness, and this association was mediated by RS as demonstrated by an exploratory mediation analysis. Discussion: Loneliness is highly prevalent in PDD and BPD patients and contributes to the overall symptom burden. Interestingly, loneliness showed an association with prior experiences of CM as well as current RS. We therefore propose a comprehensive model on how intra- und interpersonal aspects may interplay in the dynamics of loneliness in light of CM. Finally, this model may have further implications for psychotherapeutic interventions.