شایستگی هیجانی مربیان دوران کودکی و بهزیستی هیجانی-اجتماعی کودک

عنوان فارسی مقاله:شایستگی هیجانی مربیان دوران کودکی و بهزیستی هیجانی-اجتماعی کودک

چکیده

مقدمه: مربیان دوران کودکی، شخصیت‌های دلبستگی برای نوزادان هستند و نقش مهمی در اجتماعی شدن هیجان ایفا می‌کنند. این پژوهش با توجه به ویژگی‌های مختلف مربیان (سن، سال‌ تجربه، سطح دانش رشد و فرزندپروری) و زمینه (ارتباط خانواده با مرکز فرزند پروری) با هدف تحلیل نقش مربیان به‌عنوان جامعه‌پذیر هیجانی و ارتباط آن با شایستگی اجتماعی و امنیت دلبستگی نوزادان انجام شده است. روش‌ها: ۵۶۳ نوزاد مراجعه‌کننده به مراکز مهدکودک (سن: M = 25.98 ماه انحراف معیار = ۵٫۴۱) و ۲۲۳ مربی اوایل دوران کودکی آنها (سن: M = 42.61 SD = 11.02) در این مطالعه شرکت کردند. مربیان: پرسشنامه سبک هیجانی CEESQ-Crèche Educator، پرسشنامه منابع اطلاعاتی، دو مقیاس فرعی KIDI- پرسشنامه دانش رشد نوزاد، QRS-F-پرسشنامه ارتباط بین خدمات و خانواده، QPI-پرسشنامه تعاملی، و er. AQS-Atachment-Q- را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که سبک مربیگری مربی با امنیت دلبستگی و مهارت‌های اجتماعی رابطه مثبت دارد و با خودکارآمدی هیجانی مربیان و با سطح ارتباط مهدکودک با خانواده‌ها همبستگی مثبت دارد، در حالی که با آگاهی از فرزندپروری همبستگی ضعیف دارد. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها اهمیت افزایش نه تنها دانش مربیان در مورد راهبردهای آموزشی، بلکه بالاتر از همه شایستگی هیجانی آنها برای ارتقای سازگاری کودکان با مراکز مهدکودک را نشان می‌دهد.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:

لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

Title: Emotional Competence of Early Childhood Educators and Child Socio-Emotional Wellbeing

Abstract

Background: Early childhood educators are attachment figures for babies and play an important role in emotion socialization. This study aims to analyze the role of educators as emotional socializers and its relationship with infants’ social competence and attachment security, considering various characteristics of educators (age, years of experience, level of knowledge of development and parenting) and the context (day-care center–family communication). Methods: 563 infants attending day-care centers (age: M = 25.98 months SD = 5.41) and their 223 early childhood educators (age: M = 42.61 SD = 11.02) took part in this study. The educators completed: CEESQ—Crèche Educator Emotional Style Questionnaire, Information Sources Questionnaire, two sub-scales of KIDI—Knowledge of Infant Development Inventory, QRS-F—Questionnaire on the Relationship between Services and Families, QPI—Questionnaire on Peer Interactions, and AQS—Attachment-QSort. Results: Results showed that the educator’s coaching style has a relationship with attachment security and social skills and is positively correlated with the educators’ emotional self-efficacy and with the level of communication between day-care centers and families, while the correlation with knowledge of parenting is weak. Conclusions: These findings highlight the importance of enhancing not only educators’ knowledge about educative strategies, but above all their emotional competence to promote children adaptation to day-care centers.