شیوه و حقوق بین الملل: جانشینی دولت با معاهدات دو جانبه

نوع فایل : word

تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 19

تعداد کلمات : 7800

مجله : Leiden Journal of International Law

انتشار : 2015

ترجمه متون داخل جداول : ترجمه شده است

درج جداول در فایل ترجمه : درج شده است

منابع داخل متن : به صورت فارسی درج شده است

کیفیت ترجمه : طلایی

فونت ترجمه : Bنازنین 12

تاریخ انتشار
2 می 2021
دسته بندی
تعداد بازدیدها
1385 بازدید
49,000 تومان

عنوان فارسی مقاله:شیوه و حقوق بین الملل: جانشینی دولت با معاهدات دو جانبه: برخی مشاهدات در خصوص راه حل منسجم و غیر قابل توجیه برای جانشینی و انحلال دولت‌ها تحت کنوانسیون وین ۱۹۷۸

چکیده

این مقاله مسئله جانشینی دولت با معاهدات دوجانبه را بررسی می‌کند. این مقاله به تحلیل کار کمیسیون حقوق بین الملل را در دهه ۱۹۷۰ پرداخته و راه حل‌هایی را که در کنوانسیون ۱۹۷۸ وین در مورد جانشینی دولت‌ها با توجه به معاهدات برای انواع مختلف جانشینی دولت اتخاذ کرده، نقد می‌کند. من استدلال خواهم كرد كه استفاده از ILC از يك سو، راه حل تداوم خودكار براي معاهدات دوجانبه در زمينه جدايي و انحلال دولت‌ها می‌باشد، در حالي كه از سوي ديگر، راه حلی براي کشورهای تازه استقلال یافته است. در هر صورت، اعمال اصل تداوم خودکار در معاهدات دو جانبه کاملاً غیرقابل توجیه است. بنابراین، در حالی که اصل تابولا رازا یا نظریه خلقت توسط ILC برای معاهدات چندجانبه برای حمایت از حق تعیین سرنوشت کشورهای تازه استقلال یافته تصویب شده بود، به دلایل مختلف برای معاهدات دو جانبه راه حل مشابهی انتخاب شد. قانون تابولا رازا به دلیل ماهیت خاص معاهدات دو جانبه و الزام اساسی که طرف مقابل در یک معاهده اصلی باید با ادامه آن معاهده با یک کشور تازه استقلال یافته موافقت کند، تصویب شد. به هیچ وجه دلیل منطقی وجود ندارد که چرا اصل تابولا رازا یا تابلو رأس که برای کشورهای تازه استقلال یافته اتخاذ شده است، برای همه کشورهای جدید نیز کاربردی ندارد. معاهدات دو جانبه از تاریخ جانشینی به طور خودکار ادامه پیدا نمی‌کنند مگر اینکه هر دو دولت که به صراحت (یا ضمنی) در آن دخیل هستند با چنین ادامه‌ای موافقت کنند.

ادامه مطلب

راهنمای خرید:
  • لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
  • همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
  • ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.

TITLE: State Successionto BilateralTreaties: AFew Observationson theIncoherent and Unjustifiable SolutionAdoptedfor Secessionand Dissolutionof States under the1978 Vienna Convention

Abstract

 This article examines the question of state succession to bilateral treaties. It analyses the work of the International Law Commission undertaken in the 1970s and criticizes the solutions it has adopted in the 1978 Vienna Convention on Succession of States in Respect of Treaties for different types of state succession. I will argue that it is incoherent for the ILC to apply, on the one hand, the solution of automatic continuity for bilateral treaties in the context of secession anddissolutionofstates,whileadopting,ontheotherhand,thesolutionoftabularasaforNewly Independent States. In any event, it is plainly unjustifiable to apply the principle of automatic continuity to bilateral treaties. Thus, while the tabula rasa principle was adopted by the ILC for multilateral treaties to protect Newly Independent States’ right to self-determination, the same solution was chosen for bilateral treaties for different reasons. The rule of tabula rasa was adopted because of the particular nature of bilateral treaties and the basic requirement that the other party to an original treaty must consent to the continuation of that treaty with a Newly Independent State. There are simply no logical reasons as to why the tabula rasa principle adopted for Newly Independent States should not also find application for all new states. Bilateral treaties do not automatically continue to be in force as of the date of succession unless both states that are implicated explicitly (or tacitly) agree to such a continuation.